266 Ang Pagmamahal ni Pedro sa Diyos
I
O Diyos!
Ika’y aalalahanin ko, kahit kailan, kahit saan.
At kahit kailan, kahit saan, nais Kang ibigin,
ngunit tayog ko’y sadyang kay liit,
ako’y mahina’t pag-ibig ko’y may hangganan,
katapatan ko sa Iyo’y kakarampot.
Kumpara sa pag-ibig Mo,
ako’y ‘di nararapat mabuhay.
Hiling ko lang na buhay ko’y may kabuluhan,
na ‘di ko lamang masuklian ang Iyong pag-ibig,
kundi, mailaan ko sa Iyo lahat nang mayro’n ako.
Kung Ika’y mabibigyang-kasiyahan ko,
‘di na hihiling ng higit pa’t
ako’y magiging payapa.
Bagama’t ngayon ako’y mahina’t walang lakas,
‘di ko lilimutin ang Iyong pag-ibig o mga payo.
II
O Diyos!
Batid Mo’ng tayog ko’y kay liit,
pag-ibig ko’y mumunti.
Pa’no gagawin lahat ng makakaya
sa sitwasyong ‘to?
Bigyan Mo ako ng lakas at tiwala,
para taglayin ko
ang dalisay na pag-ibig
at ilaan Sa Iyo lahat ng mayro’n ako;
‘di ko lang masusuklian ang pag-ibig Mo,
kundi mas kakayanin kong danasin
lahat ng Iyong pagkastigo,
mga pagsubok at paghatol,
at lahat ng Iyong mga sumpa
gaano man ‘to katindi.
Kilala Kita dahil sa Iyong paghatol,
pagkastigo’t pag-ibig,
ngunit ramdam kong ako’y walang kakayahang
tuparin ang pag-ibig Mo, dahil kay dakila Mo.
Pa’no maibibigay lahat
ng mayro’n ako sa Lumikha?
III
O Diyos!
Tao’y may tayog ng isang musmos,
konsensya niya’y mahina,
at tanging magagawa ko lamang
ay suklian ang pag-ibig Mo.
‘Di alam kung pa’no tutugunan
ang Iyong mga hangarin, hangad ko lang
na magawa’ng aking makakaya’t
maibigay sa Iyo lahat ng mayro’n ako.
Anuman ang Iyong paghatol at pagkastigo,
anuman ang Iyong igawad sa akin,
sa kabila ng maaari Mong alisin,
nawa’y palayain Mo ako
sa kahit katiting na hinaing.
Malimit akong dumaraing
sa Iyong pagkastigo’t paghatol sa ‘kin
‘di ko natupad Iyong mga kahilingan
ni nakamit ang pagiging dalisay.
Pilit lang ang aking naging tugon
sa Iyong pag-ibig,
at sa sandaling ito ako’y higit pang
namumuhi sa aking sarili.
IV
‘Di ako dapat makuntento
na suklian ang pag-ibig Mo
gamit ang konsensya at gantihan ang pag-ibig.
Ito’y dahil ang isip ko’y lubhang tiwali,
at ‘di Kita makita bilang ang Lumikha.
Dahil ‘di pa rin ako karapat-dapat
na umibig sa Iyo,
dapat kong makamit ang kakayahang
maglaan ng lahat ng mayro’n ako sa Iyo,
na gagawin ko nang maluwag sa kalooban.
Dapat malaman ko lahat ng Iyong nagawa,
at walang pagpipilian,
dapat mamasdan ang Iyong pag-ibig,
at makapagbigay-papuri,
purihin ang ‘Yong banal na pangalan
para mabigyan Ka ng kaluwalhatian.
Ako’y handang manindigan
para sa Iyo sa patotoong ito.