I

Nagdusa si Pedro sa buong buhay

ng daan-daang masasakit na pagsubok.

Pagpipinong ito’ng saligan

ng sukdulang pag-ibig niya sa Diyos.

Ito’ng pinakamahalagang karanasan

sa buong buhay niya.

Ito’y dahil sa kagustuhang ibigin ang Diyos,

lalong dahil sa pagpipino’t pagdurusa niya.

Pagdurusang ito’y naging gabay niya

sa pag-ibig sa Diyos,

at ang pinakahindi niya malilimutang bagay.

Kung ‘di pagdadaanan ng tao’ng kirot

ng pagpipino sa pag-ibig sa Diyos,

pag-ibig nila’y puno ng karumihan

at ng mga kagustuhan.

Kung ‘di pagdadaanan ng tao’ng kirot

ng pagpipino sa pag-ibig sa Diyos,

pag-ibig ay puno ng kaisipan ni Satanas

at ‘di kayang magpalugod sa kalooban ng Diyos.

II

Pagpapasyang ibigin ang Diyos

ay ‘di tulad ng pag-ibig sa Diyos.

Kanilang saloobin ay pawang pag-ibig

at pagpalugod man sa Kanya,

na tila ba lahat ay nakalaan sa Diyos

at walang ideya ng tao,

ngunit sa harap ng Diyos,

ito’y ‘di kayang purihin o basbasan.

Kahit maunawaan man

at malaman ang katotohanan,

‘di ‘yan tanda ng tunay na pag-ibig sa Diyos.

Kahit nauunawaan man ng tao’ng

maraming katotohanang walang pagpipino,

‘di nila kayang isagawa

ang mga katotohanang ito.

‘Pag pinipino lang sila

kayang maunawaan ng tao’ng

kahulugan ng mga katotohanang ito

at pahalagahan ang kalaliman nito.

III

Sa panahong ‘yon,

naisasagawa nila’ng katotohanan

ayon sa kalooban ng Diyos.

Sa gayon kaisipan nila’y nababawasan,

pati katiwalian nila.

At sa panahong ‘yon

mga damdamin ng tao’y nababawasan din.

Saka lang ang ginagawa nila’y

pagpapamalas ng pag-ibig sa Diyos.

Ang katotohanan ng pag-ibig sa Diyos

ay ‘di natatamo sa kaalamang binigkas,

kagustuhan o pag-unawa,

kundi humihingi ng kabayaran.

Hinihingi nitong magdusa nang labis

ang tao sa pagpipino.

Saka lang pag-ibig ng tao’y magiging

dalisay at lulugod sa puso ng Diyos.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Sa Pamamagitan Lamang ng Pagdanas ng Pagpipino Maaaring Magtaglay ang Tao ng Tunay na Pag-ibig