Ⅰ

Kinamuhian ng Diyos ang tao,

dahil sila’y sumalungat sa Kanya,

ngunit sa puso Niya,

Kanyang pag-aalaga, pagmamalasakit,

at awa sa sangkatauha’y nanatiling ‘di nagbabago.

Subalit nang sila’y Kanyang nilipol,

Kanyang puso’y ‘di pa rin nagbago.

Nang ang sangkatauhan ay puno ng katiwalian,

sumuway sa tiyak na hangganan, hangganan,

kinailangan silang lipulin ng Diyos

dahil sa Kanyang mga prinsipyo at diwa.

Ngunit dahil sa diwa ng Diyos

kinaawaan pa rin Niya ang sangkatauhan,

hinangad na iligtas sa iba’t-ibang pamamaraan,

upang sila’y patuloy na mabuhay.

Ngunit dahil sa diwa ng Diyos

kinaawaan pa rin Niya ang sangkatauhan,

hinangad na iligtas sa iba’t-ibang pamamaraan,

upang sila’y patuloy na mabuhay.

Ⅱ

Subalit tinanggihan ang pagliligtas ng Diyos,

tao’y patuloy na sumuway

at tumangging tanggapin pagliligtas ng Diyos,

tumangging tanggapin Kanyang mabubuting layunin.

Kahit paano sila tinawag at binalaan ng Diyos,

paano Niya tinustusan at tinulungan,

hindi naunawaan ng tao, hindi pinahalagahan

ng tao, hindi nagbigay-pansin.

Sa Kanyang pagdadalamhati ibinigay pa rin

ng Diyos Kanyang dakilang pagpaparaya,

hinihintay manumbalik, manumbalik ang tao.

Umabot sa Kanyang, Kanyang hangganan,

ginawa Niya ang dapat, dapat Niyang gawin.

Magmula sa sandaling binalak manlipol ng Diyos

hanggang sa sandaling sinimulan Niya

ang Kanyang plano, Kanyang plano,

magmula sa sandaling binalak manlipol ng Diyos

hanggang sa sandaling sinimulan Niya

ang Kanyang plano, Kanyang plano,

ito ang panahon para manumbalik ang tao, ang tao.

Ito ang huling pagkakataong

ibinigay ng Diyos sa tao, sa tao.

Hango sa Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo I