128 Ako’y Labis na Malapit sa Diyos
Ⅰ
‘Pag lumalayo ang Diyos sa akin, mga mata ko’y lumuluha,
at Siya’y ngumingiti’t kumakaway sa’kin.
Napakarami kong nais sabihin sa Kanya,
ngunit ngayon, ako’y walang masabi.
Naiisip panahong kasama’ng Diyos,
mga tagpo ng tawanan at galak.
‘Di dapat limutin kung ga’no karami
ang binigay Niya upang tayo’y maligtas.
Mga tapat Niyang turo’y dala’y pag-asa.
Nakatatak sa’king puso, ito’y umaakay sa’kin.
Kapag naiisip ko ang Diyos, katamisa’y dama sa puso.
Inaasam ko, O, inaasam ko, inaasam kong makita Siyang muli!
Kapag naiisip ko ang Diyos, katamisa’y dama sa puso.
Inaasam ko, O, inaasam ko, inaasam kong makita Siyang muli!
Ⅱ
Habang lumalayo ang Diyos sa akin, ‘di ko Siya nais bitawan.
Lumilingon at kumakaway Siya sa’kin.
Hiling ko sa Kanya na manatili,
ngunit ‘di maaari at puso ko’y nasasaktan.
Araw-araw ang mga turo Niya ang humihimok sa akin.
Sa puso’y matatag, umaakay upang sundan Siya.
Araw-araw kong daranasin salita ng Diyos,
tungkulin ko’y gagawin upang suklian pagmamahal Niya sa’kin.
Kapag naiisip ko ang Diyos, katamisa’y dama sa puso.
Inaasam ko, O, inaasam ko, inaasam kong makita Siyang muli!
Kapag naiisip ko ang Diyos, katamisa’y dama sa puso.
Inaasam ko, O, inaasam ko, inaasam kong makita Siyang muli!
