I

Makapangyarihang Diyos, banal, matuwid,

pagmamahal Mo’y parang niyebe.

Dalisay, mabango’t sariwa,

lumulutang, natutunaw sa’kin.

Tinig Mo’y nanggigising.

Salita Mo’y tumatapik sa’king puso.

Kami’y gutom at uhaw para sa ‘Yong salita.

Katotohanan dala’y kapayapaa’t liwanag.

Bagong tao, bagong awit at sayaw, bagong buhay.

Buhay namin ay puno ng galak at pagsinta.

Ginagawa sa lupa kalooban ng Diyos,

dumarating kaharian Niya.

Pagmamahal Niya’y nasa lahat ng dako ng mundo,

pinapaligaya ang marami.

Mundo’y puno ng tinig na nagpupuri sa Diyos.

II

Nabubuhay kami sa Iyong salita,

harap-harapan sa Iyo, O Diyos.

Ganda Mo’y pinadaramang kami’y

mas konektado sa ‘Yo.

Makapangyarihang Diyos,

Ika’y katotohanan, daa’t buhay.

Napakahalaga ng salita Mo,

at mahal ‘yon ng puso namin!

Pagkastigo’y lumilinis sa’ming katiwalian.

Alam namin katotohanan at Iyong kalooban.

Pagpipino’ng nagpapadalisay

sa pagmamahal namin sa ‘Yo.

Alam namin katuwiran Mo,

kung ga’no Ka kaibig-ibig.

‘Pag ‘sinasagawa’ng salita Mo,

puso namin ay napupuno ng galak.

Bagong tao, bagong awit at sayaw, bagong buhay.

Buhay namin ay puno ng galak at pagsinta.

Ginagawa sa lupa kalooban ng Diyos,

dumarating kaharian Niya.

Pagmamahal Niya’y nasa lahat ng dako ng mundo,

pinapaligaya ang marami.

Mundo’y puno ng tinig na nagpupuri sa Diyos.

III

‘Di ako titigil sa pagmamahal sa ‘Yo,

ako’y palaging sasaksi sa Iyo.

Makakasama Ka gabi’t araw, ‘di hiwalay.

Sa mga dusa at pagsubok,

ramdam namin lalo’ng pagmamahal Mo.

Nananatili sa’min salita Mo, ‘di magkalayo.

Kami’y dumaraan sa pinakamadilim na oras

bago ang bukang-liwayway.

Sinasalubong namin

ang pagdating ng Araw ng katuwiran.

Bagong tao, bagong awit at sayaw, bagong buhay.

Buhay namin ay puno ng galak at pagsinta.

Ginagawa sa lupa kalooban ng Diyos,

dumarating kaharian Niya.

Pagmamahal Niya’y nasa

lahat ng dako ng mundo,

pinapaligaya ang marami.

Mundo’y puno ng tinig na nagpupuri sa Diyos.