I

Ang pinakapangunahing kailangan sa

pananalig ng tao sa Diyos ay pusong tapat.

Dapat niyang lubos na ilaan

ang sarili niya’t tunay na sumunod.

Ang pinakamahirap sa tao’y

ibigay ang buong buhay niya

kapalit ng tunay na pananalig,

kung sa’n makakamit niya’ng buong katotohanan,

at tungkulin niya’y natutupad

bilang nilalang ng Diyos.

Ito’y ‘di kayang matamo ng mga nabibigo,

at lalo na ng mga ‘di makasumpong kay Cristo.

Dahil tao’y ‘di magaling magdebosyon sa Diyos,

at ayaw gawin ang tungkulin niya sa Diyos,

dahil kita na niya’ng katotohanan

ngunit tinatahak ang sariling landas,

at laging naghahangad sa pamamagitan

ng pagsunod sa mga nabigo,

dahil siya’y sumusuway sa Langit,

tao’y laging bigo’t

natatangay sa panlilinlang ni Satanas,

at nabibitag sa sariling patibong.

II

Dahil tao’y ‘di magaling

sa pag-unawa ng katotohanan,

at ‘di kilala si Cristo,

dahil masyado niyang sinasamba si Pablo

at mapag-imbot sa langit,

at dahil hiling niyang sundin siya ni Cristo,

at inuutusan ang Diyos,

sa gayon yaong mga dakila’t nakaranas na

sa mga pagbabago sa mundo’y mortal pa rin.

Kaya silang lahat ay mamamatay pa rin;

mamamatay sa gitna ng pagkastigo ng Diyos.

Dahil tao’y ‘di magaling magdebosyon sa Diyos,

at ayaw gawin ang tungkulin niya sa Diyos,

dahil kita na niya’ng katotohanan

ngunit tinatahak ang sariling landas,

at laging naghahangad sa pamamagitan

ng pagsunod sa mga nabigo,

dahil siya’y sumusuway sa Langit,

tao’y laging bigo’t

natatangay sa panlilinlang ni Satanas,

at nabibitag sa sariling patibong.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ang Tagumpay o Kabiguan ay Depende sa Landas na Tinatahak ng Tao