I

Kahit pinasusuri ng tao ang puso niya sa Diyos,

‘di ibig sabihing makakasunod sila

sa kaayusan Niya,

o naiwan kapalaran nila at sila’y

nasa kontrol ng Diyos.

Anuman ang ipangako mo sa Diyos

o ipahayag sa Kanya,

sa mata ng Diyos puso’y sarado pa rin sa Kanya,

dahil ‘di mo Siya pinapayagang kontrolin ito.

Kahit tao’y naniniwala sa Diyos,

Diyos ay wala sa puso niya.

‘Di nila alam pa’no mahalin ang Diyos,

ni gustuhing mahalin Siya,

dahil puso’y ‘di lumalapit sa Diyos;

sa Kanya’y laging umiiwas.

Kaya puso ng tao’y malayo sa Diyos.

II

‘Di mo pa naibigay puso mo sa Diyos,

at magandang-pakinggang salita lang

sinasabi mo sa Kanya.

Iba’t ibang balak na mapanlinlang

‘tinatago sa Diyos,

kasama ng mga intriga’t plano mo,

mahigpit ang hawak mo sa hinaharap,

takot na ito ay kukunin ng Diyos.

Kaya, Diyos ‘di tumitingin sa

katapatan ng tao sa Kanya.

Kahit tao’y naniniwala sa Diyos,

Diyos ay wala sa puso niya.

‘Di nila alam pa’no mahalin ang Diyos,

ni gustuhing mahalin Siya,

dahil puso’y ‘di lumalapit sa Diyos;

sa Kanya’y laging umiiwas.

Kaya puso ng tao’y malayo sa Diyos.

III

Kahit sinusuri ng Diyos

ang kalaliman ng puso ng tao’t

nakikita ang isipa’t nais ng tao,

at nakatagong bagay sa puso,

puso ng tao’y ‘di pag-aari ng Diyos.

Diyos may karapatang magmasid,

ngunit wala Siyang karapatang magkontrol.

Sa pansariling kamalayan ng tao,

sarili’y ayaw ibigay sa pagsasaayos ng Diyos.

‘Di lang isinara ng tao’ng sarili sa Diyos,

may mga nag-iisip ng paraang

puso’y itago, nambobola upang

lumikha ng pekeng impresyong

makuha’ng tiwala Niya,

‘tinatago ang tunay na mukha

sa paningin ng Diyos.

To’ng puso ng taong kita ng Diyos.

Kahit tao’y naniniwala sa Diyos,

Diyos ay wala sa puso niya.

‘Di nila alam pa’no mahalin ang Diyos,

ni gustuhing mahalin Siya,

dahil puso’y ‘di lumalapit sa Diyos;

sa Kanya’y laging umiiwas.

Kaya puso ng tao’y malayo sa Diyos.

Hango sa Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo II