461 Ganap na Inilalagay ng Diyos ang Kanyang Pag-asa sa Tao
Ⅰ
Mula sa simula hanggang ngayon,
tanging tao lamang ang maaaring
makipag-usap sa Diyos.
Iyon ay, tanging tao ang maaaring
makipag-usap sa Diyos,
sa lahat ng nabubuhay na bagay
at kung ano ang nilikha Niya.
Tao ay may mga tainga upang makarinig,
at mga mata upang makakita;
may mga kaisipan, at wika,
pati na ang kanyang malayang kalooban.
Ang tao ay may lahat ng mga
kakayahan na kinakailangan
upang marinig ang Diyos na nagsasalita
at maunawaan ang kalooban ng Diyos,
at tanggapin ang komisyon ng Diyos,
at tanggapin ang komisyon na mula sa Diyos,
at sa gayon ay inilalagay ng Diyos
ang lahat ng pag-asa Niya sa tao.
Nais Niyang gawing Kanyang kasamahan ang tao,
na may puso’t isipang katulad sa Kanya,
at makakalakad na kasama Niya.
Ⅱ
Yamang sinimulan ng Diyos
ang Kanyang pamamahala,
ang Diyos ay naghihintay sa tao
na ibigay ang kanyang puso,
ibigay ang kanyang puso sa Kanya
sa lahat ng panahon,
upang Kanyang dalisayin at sangkapan ito,
upang ang tao’y pasiyahin ang Diyos,
minamahal ng Diyos,
upang ang tao ay matakot sa Diyos
at layuan ang kasamaan.
Ang Diyos ay umaasa at naghihintay,
naghihintay para sa kinalabasang ito
sa lahat ng panahon,
upang ang tao’y pasiyahin ang Diyos,
minamahal ng Diyos,
upang ang tao ay matakot sa Diyos
at layuan ang kasamaan.
Ang Diyos ay umaasa at naghihintay,
naghihintay ng kinalabasang ito
sa lahat ng panahon.
Hango sa Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo II
