I

Ang buhay na ‘pinagkaloob ng Diyos

sa tao’y walang hanggan,

‘di napipigilan ng katawan, panahon, o kalawakan.

Gan’to ang misteryo ng buhay

na ‘pinagkaloob ng Diyos sa tao,

at patunay na ang buhay ay mula sa Kanya.

Kahit marami man ang ‘di naniniwala

na nagmula sa Diyos ang buhay,

tao’y ‘di naiiwasang

tamasahin ang lahat ng mula sa Diyos,

naniniwala man sila o hindi sa pag-iral Niya.

Kung may biglaang pagbabago

ng puso ang Diyos at hilinging

mabawi ang lahat ng umiiral sa mundo

at bawiin ang buhay na Kanyang ibinigay na,

samakatuwid mawawala na’ng lahat,

samakatuwid mawawala na’ng lahat.

II

Ginagamit ng Diyos ang Kanyang buhay

upang tustusan ang lahat ng bagay,

kapwa may buhay at wala,

dinadala’ng lahat sa mabuting kaayusan

sa bisa ng kapangyarihan at awtoridad Niya.

Ito’ng katotohanang hindi kayang maisip

o maunawaan ng sinuman,

at ito’ng mga ‘di kayang maunawaang katotohana’y

mismong pagpapakita at testamento

sa puwersa ng buhay ng Diyos.

Ngayon may sikretong

gustong sabihin sa’yo ang Diyos:

Ang kadakilaan ng buhay ng Diyos

at ang kapangyarihan ng buhay Niya’y

‘di maarok ng sinumang nilalang.

Gayon ito ngayon, katulad noon,

at magkakagayon pagdating ng panahon.

III

Ito ang pangalawang lihim

na dapat ipabatid ng Diyos:

Ang pinagmulan ng buhay

para sa mga nilikha’y mula sa Diyos,

ga’no man ang pagkakaiba nila

sa anyo o kayarian;

anumang uri ng buhay na nilalang ka,

‘di ka maaaring sumalungat

sa landas ng buhay na itinakda ng Diyos.

Gayunman, ang nais lang ng Diyos

ay maunawaan ito ng tao:

Kung walang pangangalaga, pag-iingat,

at panustos ng Diyos,

tao’y ‘di makatatanggap ng lahat

ng dapat niyang matanggap,

ga’no man ang pagsisikap o pagpupunyagi niya.

Kung wala ang panustos ng buhay mula sa Diyos,

nawawalan ng pagpapahalaga ang tao sa buhay,

kung wala ang panustos ng buhay mula sa Diyos,

nawawalan ng pagpapahalaga ang tao sa buhay,

at ng diwa ng kahulugan ng buhay.

Kung wala ang panustos ng buhay mula sa Diyos,

nawawalan ng pagpapahalaga ang tao sa buhay,

kung wala ang panustos ng buhay mula sa Diyos,

nawawalan ng pagpapahalaga ang tao sa buhay,

at ng diwa ng kahulugan ng buhay.

IV

Gayunman, ang nais lang ng Diyos

ay maunawaan ito ng tao:

Kung walang pangangalaga, pag-iingat,

at panustos ng Diyos,

tao’y ‘di makatatanggap ng lahat

ng dapat niyang matanggap,

ga’no man ang pagsisikap o pagpupunyagi niya.

Kung wala ang panustos ng buhay mula sa Diyos,

nawawalan ng pagpapahalaga ang tao sa buhay,

kung wala ang panustos ng buhay mula sa Diyos,

nawawalan ng pagpapahalaga ang tao sa buhay,

at ng diwa ng kahulugan ng buhay,

at ng diwa ng kahulugan ng buhay.

Hango sa Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Diyos ang Pinagmulan ng Buhay ng Tao