Ni Senen, India

Ipinanganak ako sa isang Kristiyanong pamilya, at mula pagkabata ay sinundan ko na ang mga magulang ko sa pananalig sa Panginoon. Madalas din akong pumupunta sa mga pagtitipon sa iglesia at nakikilahok sa iba’t ibang aktibidad sa iglesia. Isang araw noong Marso ng 2020, nakilala ko ang isang kapatid sa Facebook. Nag-usap kami tungkol sa pananampalataya sa Panginoon, at naramdaman kong ang mga bagay na sinasabi ng kapatid na ito ay sobrang naiiba. Halimbawa, tinanong niya ako kung alam ko ang pamantayan sa pagpasok sa kaharian ng langit, at mabilis na pinukaw ng paksang ito ang kuryusidad ko. Naisip ko, “Matagal na akong nananalig sa Panginoon, pero hindi kailanman tinalakay ng mga pastor at elder ang pamantayan sa pagpasok sa kaharian ng langit. Hindi ko rin kailanman naisip kung totoong makakapasok kami sa kaharian ng langit sa pamamagitan ng pananalig gaya ng ginagawa namin.” Ito ang unang pagkakataong narinig ko ang tungkol sa paksang ito, at gusto kong malaman ang sagot. Kalaunan, sa pamamagitan ng pagdalo sa mga pagtitipon at pagbabasa ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos, naunawaan kong matapos gawing tiwali ni Satanas, mayroon tayong makasalanang likas sa loob natin, at na madalas tayong nagkakasala. Kapag hindi natin tinanggal ang makasalanang likas na ito, hindi natin matatakasan ang kasalanan. Iyong marurumi at tiwali sa ganitong paraan ay hindi karapat-dapat na makapasok sa kaharian ng langit, dahil ang Diyos ay matuwid at banal, at hindi makikita ng mga tao ang Diyos kung hindi sila banal. Sabi rin niya sa akin, “Ang Panginoong Jesus ay nagbalik na bilang ang Makapangyarihang Diyos, para ipahayag ang maraming katotohanan, at para gawin ang gawain ng paghatol at pagpapadalisay ng mga tao. Ginagawa Niya ito para tanggalin ang ating mga makasalanang likas at ganap tayong iligtas mula sa kasalanan. Sa pamamagitan lang ng pagtanggap sa gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw at pagiging nadalisay sa ating katiwalian tayo magiging karapat-dapat na makapasok sa kaharian ng langit.” Binasahan niya rin ako ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos: “Ang alam mo lang ay bababa si Jesus sa mga huling araw, ngunit paano ba talaga Siya bababa? Ang isang makasalanang tulad mo, na katutubos pa lang, at hindi pa nabago, o nagawang perpekto ng Diyos, makakaayon ka ba sa layunin ng Diyos? Para sa iyo, na ang dating ikaw pa rin, totoo na ikaw ay iniligtas ni Jesus, at na ikaw ay hindi itinuturing na isang makasalanan dahil sa pagliligtas ng Diyos, ngunit hindi ito nagpapatunay na ikaw ay hindi makasalanan, at hindi marumi. Paano ka magiging banal kung hindi ka pa nababago? Sa iyong kalooban, puno ka ng karumihan, sakim ka at masama, ngunit ninanais mo pa ring bumaba na kasama ni Jesus—hindi ka ganoon kasuwerte! Nalaktawan mo ang isang hakbang sa iyong pananalig sa Diyos: Natubos ka pa lang, ngunit hindi pa nabago. Para makaayon ka sa mga layunin ng Diyos, kailangang ang Diyos Mismo ang gumawa ng gawain ng pagbabago at paglilinis sa iyo; kung ikaw ay tinubos lamang, wala kang kakayahang magtamo ng kabanalan. Dahil dito hindi ka magiging karapat-dapat na makibahagi sa magagandang biyaya ng Diyos, dahil nalaktawan mo ang isang hakbang sa gawain ng Diyos na pamamahala sa tao, na isang mahalagang hakbang sa pagbabago at pagperpekto. Kaya ikaw, na isang makasalanang katutubos pa lang, ay walang kakayahang direktang manahin ang pamana ng Diyos” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Tungkol sa mga Pangalan at sa Pagkakakilanlan). “Bagama’t pumarito si Jesus kasama ng tao at gumawa ng maraming gawain, kinumpleto lamang Niya ang gawain ng pagtubos sa buong sangkatauhan at nagsilbi bilang handog para sa kasalanan ng tao; hindi Niya inalis ang lahat ng tiwaling disposisyon ng tao. Ang lubos na pagliligtas sa tao mula sa impluwensya ni Satanas ay hindi lamang kinailangan ni Jesus na maging handog dahil sa kasalanan at pasanin ang mga kasalanan ng tao, kundi kinailangan din ng Diyos na gumawa ng mas malaki pang gawain upang ganap na alisin sa tao ang kanyang maka-Satanas na tiwaling disposisyon. Kaya, pagkatapos napatawad ang tao sa kanyang mga kasalanan, nagbalik ang Diyos sa katawang-tao upang akayin ang tao tungo sa bagong kapanahunan, at sinimulan Niya ang gawain ng pagkastigo at paghatol. Ang gawaing ito ay naghatid sa tao sa isang mas mataas na dako. Lahat ng nagpapasakop sa Kanyang kapamahalaan ay magtatamasa ng mas mataas na katotohanan at tatanggap ng mas malalaking pagpapala. Tunay silang mabubuhay sa liwanag, at matatamo nila ang katotohanan, ang daan, at ang buhay” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Paunang Salita). Ibinahagi rin sa akin ng kapatid ang tungkol sa kanyang pagkaunawa sa mga salita ng Diyos. Matapos itong pakinggan, naisip ko ang mga ginawa at inasal ko at ng mga kapatid. Aaminin ko na sa aming pananalig sa Panginoon, napatawad na ang aming mga kasalanan, na natamasa namin ang saganang biyaya ng Panginoon, na gumawa kami ng ilang mabubuting gawa, na mababait kami, at hindi namin sinaktan o pinagalitan ang iba, pero madalas pa rin kaming nakapagsisinungaling at nagkakasala, mapagmataas kami at minamaliit ang iba, nakikipagkumpitensya kami sa iba para sa reputasyon at pakinabang, at naiinggit at namumuhi pa rin kami sa iba. Kaming lahat ay nakakulong sa paulit-ulit na pagkakasala at pagtatapat, at madalas kaming nakikibaka sa kasalanan. Pagkatapos lang basahin ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos, saka ko naunawaan na ito ay dahil ang makasalanang likas sa loob natin ay hindi pa natatanggal. Mula sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos, nahanap ko rin ang paraan para makatakas mula sa kasalanan at mailigtas ng Diyos. Iyon ay, dapat nating tanggapin ang gawain ng paghatol ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw. Kapag lang nalinis na ang ating mga tiwaling disposisyon saka tayo magiging karapat-dapat na makapasok sa kaharian ng Diyos. Naisip ko na ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ay napakaganda at praktikal. Pinasigla ng Kanyang mga salita ang puso ko at pinaunawa sa akin ang ilang katotohanan na hindi ko pa narinig kahit kailan. Pagkatapos noon, masigasig akong nagbasa ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos, aktibong dumalo sa mga online na pagtitipon, nakipagbahaginan sa mga kapatid tungkol sa kaalaman at pagkaunawa sa salita ng Diyos, at sa tuwing nagkikita-kita kami, nagbibigay-kasiyahan at kaengga-engganyo ito para sa akin. Makalipas ang kaunting panahon, marami akong nalamang katotohanan at misteryo na hindi ko alam dati sa aking pananampalataya sa Panginoon at sa pagbabasa ng Bibliya, tulad ng kung ano ang pagkakatawang-tao, kung paano malalaman ang tunay na Cristo mula sa mga huwad, ang misteryo ng pangalan ng Diyos, ang layon ng plano ng pamamahala ng Diyos, kung paano ginagawang tiwali ni Satanas ang sangkatauhan, paano hakbang-hakbang na gumagawa ang Diyos para iligtas ang sangkatauhan, paano naisasakatuparan ang kaharian ng Diyos sa lupa, at iba pa. Sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos, nakamit ko rin ang mga kasagutan sa maraming bagay na nasa Bibliya na nakalilito sa akin noon. Napagtanto ko na ang mga katotohanan at misteryong ito ay maihahayag lang ng Diyos Mismo at walang tao ang maaaring magkaroon ng kapangyarihang buksan ang mga misteryong ito. Kaya naman natukoy kong ang salita ng Makapangyarihang Diyos ay katotohanan at ang tinig ng Diyos, at ang Makapangyarihang Diyos ay ang nagbalik na Panginoong Jesus! Sabik na sabik ako. Sinabi ko sa maraming kaibigan ang mabuting balita ng pagbabalik ng Panginoon, at sinabihan ko silang siyasatin din ang gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw.

Pero hindi nagtagal, ang simbahang kinabibilangan ko—ang Baptist Church sa Northeast India—ay nagsimulang magpakalat ng mga dokumento sa mga mananampalataya na gawa-gawa ng mga relihiyosong pastor para kondenahin ang Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos. Ang mga dokumentong ito ay puno ng paninirang-puri at pagpaparatang ng CCP sa Iglesia, at pinagbawalan nila ang mga tagasunod na dumalo sa mga pagtitipon ng Iglesia. Ang nilalaman na ito ay pinalabas din sa malalaking estasyon ng telebisyon sa India. Sa sandaling buksan mo ang telebisyon o computer at panoorin ang balita, makikita mo ang ganitong uri ng negatibong propaganda. Hindi nagtagal ay kumalat ito sa buong bansa. Ang makita ang mga pastor at lider ng mundo ng relihiyon na ito na lantarang binabaluktot ang mga totoong impormasyon, nagpapakalat ng mga sabi-sabi at kasinungalingan upang siraan at kondenahin ang Makapangyarihang Diyos ay sobrang nagpagalit at nagpalungkot sa akin. Noong panahong iyon, marami sa mga nagsiyasat sa gawain ng Diyos ng mga huling araw ang umatras mula sa pagtitipon ng mga grupo dahil nalihis sila. Ang ilan pa nga ay sinubukan akong hikayating umatras, na sinasabing, “Isa itong iglesia na kinokondena ng CCP, at hindi dapat paniwalaan.” Dismayado akong makita silang isinusuko ang tunay na daan at naawa ako sa kanila. Ang CCP ay isang ateistang rehimen. Hindi talaga ito naniniwala sa Diyos, at palagi nitong inuusig ang mga paniniwala sa relihiyon. Bakit mas gusto ng mga taong ito na maniwala sa CCP, na isang ateistang politikal na partido, sa halip na makinig sa tinig ng Diyos o siyasatin ang gawain ng Diyos? Paanong napakahangal nila? Sa sandaling iyon, nakita ng isang kaibigan ko sa aking bayan ang laman ng WhatsApp feed ko na nagsasabing, “Ang Panginoon ay nagbalik na, at ang kaharian ni Cristo ay pumarito na sa lupa,” at tinanong niya ako kung dumalo ba ako sa mga pagtitipon ng Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos. Sabi ko, “Oo.” Sinabi niya sa akin na hindi ako dapat maniwala rito. Pinadalhan niya rin ako ng mga mapanirang pahayag at maling paniniwala tungkol sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos, at sinabing, “Binalaan kami ng pastor na huwag sundin ang Makapangyarihang Diyos. Ang pagbabalik ng Panginoon sa mga huling araw ay hindi maaaring bilang katawang-tao, kaya hindi kami dapat dumalo sa mga pagtitipon ng Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos.” Hindi ako natinag ng kanyang mga salita dahil sa panahong iyon, ang mga kapatid sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay naibahagi na sa akin ang katotohanan ng pagkakatawang-tao, na ang Panginoon ay babalik sa mga huling araw bilang katawang-tao, na matagal nang pinlano ng Diyos, at pinatunayan ng mga propesiya ng Panginoong Jesus. Sinabi ng Panginoong Jesus: “Gaya ng kidlat na kumikidlat sa silanganan, at nakikita hanggang sa kanluran; gayon din naman ang pagparito ng Anak ng tao” (Mateo 24:27). “Sapagkat gaya ng kidlat, na pagkislap buhat sa isang panig ng silong ng langit, ay nagliliwanag hanggang sa kabilang panig ng silong ng langit; gayon din naman ang Anak ng tao sa Kanyang kaarawan. Datapuwat kailangan muna Siyang magbata ng maraming bagay at itakwil ng lahing ito” (Lucas 17:24–25). “Kaya nga kayo’y magsihanda naman; sapagkat paririto ang Anak ng tao sa oras na hindi ninyo iniisip” (Mateo 24:44). Nang ipinropesiya ng Panginoong Jesus ang Kanyang pagbabalik sa mga huling araw, maraming beses Niyang binanggit “ang pagparito ng Anak ng tao,” “paririto ang Anak ng tao,” at “ang Anak ng tao sa Kanyang kaarawan.” Dito, “ang Anak ng tao” ay tumutukoy sa katawang-tao. Ang Makapangyarihang Diyos ay pumarito na sa mga huling araw at nagpahayag ng maraming katotohanan. Siya ang pagparito ng Anak ng tao, ang pagpapakita ng Tagapagligtas, na tumutupad sa mga propesiya ng Panginoong Jesus. Nalaman ko rin na tanging Diyos lang ang katotohanan, ang daan, at ang buhay. Kung kayang ipahayag ng isang tao ang katotohanan at ang salita ng Diyos, at kayang gawin ang gawain ng paghatol at pagpapadalisay sa mga huling araw, ang taong ito ay malamang na ang Diyos na nagkatawang-tao. Gaano man kaordinaryo ang Kanyang hitsura, o kung may katayuan man Siya o kapangyarihan, ang Kanyang mga salita at gawain ang pinakamahalagang mga bagay. Ito ang pinakamagandang paraan para patunayan ang Kanyang pagkakakilanlan at katayuan. Sinabi ko sa kaibigan ko ang naunawaan ko at sinabi ko sa kanyang, “Ang Diyos ang Panginoon ng Paglikha, kayang gawin ng Diyos ang kahit anong gusto Niya. Ang dapat nating gawing mga tao ay maghanap, hindi hatulan at limitahan ang Diyos. Ang mga pagtitipon ng Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay lubos na kapaki-pakinabang sa akin, at natutulungan akong maunawaan ang maraming katotohanan, kaya hindi ako titigil sa pagpunta sa mga ito. Kapag nananalig tayo sa Diyos, dapat tayong makinig sa tinig ng Diyos, hindi pikit-matang makinig sa mga tao. Sinasabi ng Bibliya: ‘Dapat muna kaming magsitalima sa Diyos bago sa mga tao’ (Mga Gawa 5:29).” Pagkatapos seryosong-seryosong sinabi sa akin ng kaibigan ko, “Kung patuloy kang mananalig sa Makapangyarihang Diyos, pagbalik mo sa iyong bayan, kukwestyunin ka ng Kataas-taasang Konseho. Hindi ka hahayaan ng pastor na manalig dito, at tatanggihan ka ng mga taga-nayon. Naisip mo ba ang mga bagay na ito?” Sabi ko, “Hindi nakakatakot na tanggihan ng tao. Ang nakakatakot ay yung hindi makasabay sa mga yapak ng Diyos at matalikdan ng Diyos. Naisip mo na ba na kung ang Makapangyarihang Diyos ay talagang ang pagbabalik ng Panginoong Jesus, at hindi natin ito tatanggapin, mahuhulog tayo sa mga sakuna, at maiiwang tumatangis at nagngangalit ang mga ngipin? Isang malaking bagay ang pagbabalik ng Panginoon, kaya bakit ayaw mong maghanap at siyasatin ito?” Ngunit tinanggihan pa rin niya ang payo ko.

Kalaunan, sinabi ng kaibigan ko sa mga magulang ko ang tungkol sa pananalig ko sa Makapangyarihang Diyos. Sa isang buong linggo pagkatapos nun, araw-araw akong tinawagan at pinagalitan ng mga magulang ko na sinasabing, “Paulit-ulit na sinasabi sa amin ng pastor na pigilan ka sa pagdalo sa mga pagtitipon ng Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos. Kailangan mong tumigil sa pagpunta sa mga pagtitipong iyon at lisanin ang Iglesiang iyon!” Sinabi ko sa kanila, “Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay hindi tulad ng sinasabi ng pastor. Ang pagdalo sa kanilang mga pagtitipon ay tinulutan akong maunawaan ang maraming katotohanang hindi ko nauunawaan dati. Ito ang tunay na daan, at hindi ako naligaw.” Gusto kong patotohanan sa kanila ang gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw, pero sobra na silang nalihis ng mga sabi-sabi na hindi na nila ako pinagsalita pa. Nang maglaon, dahil sa epidemya, umuwi ako ng bahay mula sa eskwela. Nang makita ng mga magulang ko na madalas akong dumadalo sa mga online na pagtitipon ng Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos, sinubukan nila akong paghigpitan. Pinag-uusapan din ako ng mga kapitbahay, na sinasabing nabaliw na ako sa pananalig ko sa Makapangyarihang Diyos at pagbabalewala sa pastor. Mas nagalit pa ang mga magulang ko nang marinig nila ang mga bagay na ito. Pinagalitan nila ako pagkauwi nila ng bahay, “Alam mo ba kung anong sinasabi ng mga taga-nayon tungkol sa iyo? Babalewalain mo ba ang sinasabi namin sa iyo at pupunta pa rin sa mga pagtitipon na iyon?” Sabi ko, “Opo, dadalo pa rin ako sa mga pagtitipon.” Galit na galit ang mga magulang ko, at mas lalo pa akong sinubukang pigilan. Madalas nila akong ginagambala habang nakikipagtipon, na nagpapahirap na makadalo nang payapa. Minsan, nagdarasal ako pagkatapos ng isang pagtitipon, at nang imulat ko ang mga mata ko, bigla kong nakita na nakatayo sa tabi ko ang Papa ko, nakatitig sa akin, na gumulat sa akin at nagpabilis sa tibok ng puso ko. Tapos galit siyang sumigaw, “Putulin mo ang internet at lisanin mo ang iyong grupo ng pagtitipon ngayon din!” Sinabi ko sa mga magulang ko, “Ang Panginoong Jesus ay talagang nagbalik na bilang ang Makapangyarihang Diyos at gumagawa na ng bagong gawain. Kung hindi tayo sasabay sa mga yapak ng Diyos at tatanggapin ang gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw, kung hindi tayo makatatakas sa kasalanan o maliligtas at makakapasok sa kaharian ng Diyos, at sa huli, mahuhulog tayo sa mga sakuna at parurusahan.” Pero hindi man lang sila nakinig sa sinabi ko at inulit ang mga sabi-sabi at mga kasinungalingang ipinapangaral ng pastor. Sinabi nilang imposibleng nagkatawang-tao ang Diyos bilang isang babae. Naisip ko, “Paano ba ako makakapagbahagi sa kanila?” Pagkatapos naisip ko ang isang sipi ng salita ng Makapangyarihang Diyos na binasa sa akin ng mga kapatid mula sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos: “Bawat yugto ng gawaing ginawa ng Diyos ay may sariling praktikal na kabuluhan. Noon, nang pumarito si Jesus, dumating Siya sa anyong lalaki, at nang dumating ang Diyos sa pagkakataong ito, ang anyo Niya ay babae. Mula rito, makikita mo na ang paglikha ng Diyos sa kapwa lalaki at babae ay magagamit sa Kanyang gawain, at para sa Kanya ay walang pagkakaiba ng kasarian. Kapag dumarating ang Kanyang Espiritu, maaari Siyang magbihis ng anumang katawang-taong gusto Niya, at maaari Siyang katawanin ng katawang-taong iyon; lalaki man o babae, maaari nitong katawanin ang Diyos basta’t ito ang Kanyang nagkatawang-taong laman. Kung nagpakita si Jesus bilang isang babae nang Siya ay dumating, sa madaling salita, kung isang sanggol na babae, at hindi isang lalaki, naipaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, makukumpleto pa rin ang yugtong iyon ng gawain. Kung nagkagayon, kakailanganing kumpletuhin ng isang lalaki ang kasalukuyang yugto ng gawain, ngunit makukumpleto pa rin ang gawain. Ang gawaing ginagawa sa bawat yugto ay mayroong sarili nitong kabuluhan; hindi naulit ang alinmang yugto ng gawain, ni hindi ito magkasalungat” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ginagawang Ganap ng Dalawang Pagkakatawang-tao ang Kabuluhan ng Pagkakatawang-tao). Naalala kong ibinahagi nila na ang pagkakatawang-tao ng Diyos ay kapag nagsusuot ng laman ang Espiritu ng Diyos at nagiging pangkaraniwang Anak ng tao, kaya kahit na lalaki man o babae ang taong ito, Siya ay ang Diyos Mismo, at kaya Niyang ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawain ng Diyos. Ang Panginoong Jesus ay lalaki. Siya ay ipinako sa krus para sa sangkatauhan at pinasan ang mga kasalanan ng tao, sa gayon ay kinukumpleto ang gawain ng pagtubos sa sangkatauhan. Sa mga huling araw, nagkatawang-tao ang Diyos bilang babae, at sa pundasyon ng gawain ng Panginoong Jesus, nagpapahayag ng lahat ng katotohanang kinakailangan para iligtas ang sangkatauhan, at ginagawa ang gawain ng paghatol at pagpapadalisay sa mga tao. Samakatuwid, lalaki man o babae ang Diyos na nagkatawang-tao, kaya Niyang ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawain ng pagtubos at pagliligtas sa sangkatauhan. Kung nagkatawang-tao ang Diyos sa parehong pagkakataon bilang isang lalaki, lilimitahan ng mga tao ang Diyos, iniisip na maaari lamang Siyang magkatawang-tao bilang isang lalaki, hindi bilang isang babae. Kung magkagayon, hindi ba haharap ang kababaihan sa higit pang diskriminasyon at pagkiling? Ang Diyos ay isang matuwid na Diyos. Nilikha Niya kapwa ang lalaki at babae. Noong unang pagkakataon ay nagkatawang-tao ang Diyos bilang isang lalaki, at sa mga huling araw Siya ay muling nagkatawang-tao, bilang isang babae, ibig sabihin ay patas Siya sa kapwa lalaki at babae. Kung ang Diyos ay nagkatawang-tao bilang isang lalaki sa parehong pagkakataon, hindi iyon magiging patas sa kababaihan, kaya ang Diyos ay nagkatawang-tao bilang isang babae sa mga huling araw. Iyan ay nagpapakita ng pagiging matuwid ng Diyos, at ipinapakita nito na nilikha ng Diyos ang lalaki at babae, at ang kalalakihan at kababaihan ay pantay-pantay sa harap ng Diyos. Talagang makabuluhan ito! Sa pag-iisip nito, sinabi ko sa aking mga magulang, “Nilikha ng Diyos ang lalaki at babae ayon sa sarili Niyang imahe, kaya ang Diyos na nagkatawang-tao ay natural na pwedeng maging lalaki o babae. Hindi mahalaga kung ano ang kanyang pisikal na anyo. Ang mahalaga ay dahil kaya Niyang magpahayag ng katotohanan para iligtas ang sangkatauhan, Siya kung gayon ang pagkakatawang-tao ng Espiritu ng Diyos, ng Diyos Mismo.” Hindi mapabulaanan ng mga magulang ko ang mga salita ko, kaya sabi nila, “Sinasabi mong ang Makapangyarihang Diyos ay ang nagbalik na Panginoong Jesus, pero hindi kami naniniwala rito. Tatanggapin namin ito kapag tinanggap na ito ng mga pastor at elder. Sinasabi ng pastor na ang Makapangyarihang Diyos ay isang pangkaraniwang tao na ipinanganak sa isang pangkaraniwang pamilya, kaya hindi maaaring ito ang pagkakatawang-tao ng Diyos.” Bilang tugon dito, sinabi ko sa kanilang, “Nung pumarito ang Panginoong Jesus para gumawa, ang mga punong saserdote, mga eskriba, at mga Pariseo ng Hudaismo ay hindi Siya kinilala bilang ang Diyos dahil sa pangkaraniwan Niyang kapanganakan at hitsura. Itinatwa nila ang Panginoong Jesus na sinasabing, ‘Hindi ba’t ito ang anak ng karpintero? Hindi ba’t ang pangalan ng Kanyang ina ay Maria?’ Ang mga Fariseong ito ay tumingin lamang sa hitsura ng Panginoong Jesus. Hindi sila nagsiyasat kung ang Kanya bang mga salita at gawain ay nagmula sa Diyos. Hinusgahan nila gamit ang kanilang mga mapagmataas na disposisyon na Siya ay isang pangkaraniwang tao at hindi ang Diyos. Umimbento rin sila ng mga sabi-sabi, siniraan, at kinondena nila ang Panginoong Jesus. Sinamba at sinunod sila ng mga mananampalataya ng Hudaismo, kung kaya’t sumunod ang mga ito sa kanila sa pagpapapako sa krus sa Panginoon. Sa huli, nawalan sila ng pagliligtas ng Diyos at pinarusahan sila. Gano’n din ngayon. Hindi sinisiyasat ng mga pastor at elder na ito kung ang mga salita bang ipinapahayag ng Makapangyarihang Diyos ay ang katotohanan at ang tinig ng Diyos. Pikit-mata lang nilang hinuhusgahan at kinokondena ang Makapangyarihang Diyos, sinasabi na ang Makapangyarihang Diyos ay isang pangkaraniwang tao, at kinukwestiyon ang Kanyang pinagmulan at impormasyon ng Kanyang pamilya. Hindi ba’t katulad lang ito noong kinondena ng mga Pariseo ang Panginoong Jesus?” May naalala akong isang sipi ng mga salita ng Diyos na binasa sa akin ng mga kapatid: “Siya na Diyos na nagkatawang-tao ay magtataglay ng diwa ng Diyos, at Siya na Diyos na nagkatawang-tao ay magtataglay ng pagpapahayag ng Diyos. Dahil ang Diyos ay naging tao, dadalhin Niya ang gawaing layon Niyang gawin, at dahil ang Diyos ay naging tao, ipapahayag Niya kung ano Siya, at magagawa Niyang ihatid ang katotohanan sa tao, pagkalooban siya ng buhay, at ituro ang daan para sa kanya. Ang katawang-tao na walang diwa ng Diyos ay tiyak na hindi ang Diyos na nagkatawang-tao; walang duda ito. Kung layon ng tao na magsiyasat kung ito ang katawang-tao ng Diyos, kailangan niyang patunayan ito mula sa disposisyon na Kanyang ipinapahayag at sa mga salitang Kanyang sinasambit. Ibig sabihin, patunayan kung ito nga ang katawang-tao ng Diyos o hindi, at kung ito nga ang tunay na daan o hindi, kailangan itong matukoy batay sa Kanyang diwa. Kaya nga, sa pagtukoy kung ito ang katawan ng Diyos na nagkatawang-tao, ang susi ay nasa Kanyang diwa (Kanyang gawain, Kanyang mga pagbigkas, Kanyang disposisyon, at maraming iba pang aspekto), sa halip na sa panlabas na anyo. Kung ang susuriin lamang ng tao ay ang Kanyang panlabas na anyo, at dahil dito ay hindi napansin ang Kanyang diwa, ipinapakita niyan na ang tao ay mangmang at walang alam” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Paunang Salita). Sinabi ko sa mga magulang ko, “Ang ating pagtukoy kung ang katawan ba ng Makapangyarihang Diyos ay Diyos na nagkatawang-tao ay ayon dapat sa kung may kakayahan Siyang magpahayag ng katotohanan at gawin ang gawain ng pagliligtas ng sangkatauhan, hindi sa kung pangkaraniwan ba ang Kanyang hitsura. Isipin ninyo, nananalig ba tayo sa Panginoong Jesus dahil sa Kanyang imahe sa katawang-tao? Hindi. Naniniwala tayo na ang Panginoong Jesus si Cristo na nagkatawang-tao dahil nabasa natin ang Kanyang mga salita sa Bibliya, at nakita na ang Kanyang mga salita ay may awtoridad, at kaya Niyang tubusin ang sangkatauhan, patawarin ang mga kasalanan ng tao, at dahil tinamasa natin ang maraming biyaya ng Panginoon. Nananalig ako sa Makapangyarihang Diyos ngayon dahil nakita ko na ang mga salitang ipinahayag ng Makapangyarihang Diyos ay ang katotohanan. May awtoridad at kapangyarihan ang mga ito, at ang mga ito ang tinig ng Diyos. Noon lang ako naniwala na Siya nga ang Diyos na nagkatawang-tao, ang nagbalik na Panginoong Jesus. Dapat din ninyong basahin ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos. Huwag kayong pikit-matang makinig sa mga salita ng mga pastor at maniwala sa kung anong sinasabi ng mga pastor! Kung tatahakin nila ang maling landas, lalabanan ang Diyos, at kokondenahin ang Diyos, susundan niyo ba sila sa paglaban at pagkondena sa Diyos?” Nung marinig ng mga magulang ko na sabihin ko ito, galit na galit sila. Pinagalitan nila ako na sinasabing, “Kung maglalakas-loob kang kalabanin ang mga pastor at elder, itataboy ka ng mga taga-nayon. Ni wala ka pa nga sa hustong gulang, saan ka pupunta? Hindi ka namin matutulungan kapag nangyari iyon! Tigilan mo na ang pagsasabi ng mga bagay na ito, at huwag mong patotohanan ang Makapangyarihang Diyos sa iba. Kapag tinanggap ito ng mga pastor at elders, tatanggapin namin ito. Sa ngayon, huwag kang gumawa ng gulo para sa sarili mo.” Gaano man ako magbahagi sa kanila, hindi talaga sila nakikinig, at marahas nila akong sinasaway. Sinabi nila, “Gumugol kami ng napakalaking pera sa pag-aaral mo, sa pagkain at mga damit mo, pero napakasuwail mo. Dismayado kami sa iyo.” Noong panahong iyon, ang dalawa kong kapatid ay kampi rin sa mga magulang ko. Walang sinuman sa pamilya ko ang nakinig sa payo ko. Sinubukan kong sabihin sa kanila na ang Makapangyarihang Diyos ay nagpahayag na ng maraming katotohanan, at sinubukan kong ibahagi sa kanila ang natamo ko, pero anuman ang sabihin ko, ayaw pa rin nilang makinig. Naging maganda ang trato sa akin ng mga magulang ko at ng mga taga-nayon noon, pero ngayon, dahil lang nananalig ako sa Makapangyarihang Diyos, nagbago na ang kanilang pakikitungo sa akin. Naging isa akong kontrabida sa kanilang paningin at isang itinakwil. Kahit sa bahay, hindi ko maramdaman ang pagmamalasakit sa akin ng pamilya ko. Nalungkot ako at naging miserable. Pero alam kong hindi ko pwedeng isuko ang pagdalo sa mga pagtitipon anuman ang mangyari, dahil alam ko na kung hindi ako dadalo sa mga pagtitipon at hindi ko sasangkapan ang aking sarili ng katotohanan, magiging imposibleng makayanan ang ganoong kapaligiran. Nang maglaon, para maiwasan ang mga hindi kinakailangang pagtatalo, kinailangan kong magtago sa kanila at palihim na pumunta sa mga pagtitipon. Hindi ako makapagsalita at makapagbahagi. Maaari lang akong makipag-usap nang tahimik sa mga kapatid sa text.

Isang gabi, biglang pumunta sa bahay ang pastor at ang isang katrabaho niya. Ang mga kapitbahay at ilang taga-nayon ay pumunta rin para manood. Tinanong ako ng pastor, “Anong pinag-uusapan ninyo sa mga pagtitipon ng Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos?” Sinabi ko, “Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay pinatototohanan na ang Panginoong Jesus ay nagbalik na, at Siya ang nagkatawang-tao na Makapangyarihang Diyos na ginagawa ang gawain ng paghatol sa mga huling araw. Pinagbabahaginan din namin kung anong klase ng tao ang makakapasok sa kaharian ng langit, paano maghahanap para makamit ang kaligtasan, at iba pang mga usapin.” Pagkatapos nagtanong ang pastor sa nangungutyang tono, “Kung gayon, sabihin mo sa akin kung anong klase ng mga tao ang makakapasok sa kaharian ng langit.” Sinagot ko siya, “Sinasabi ng Bibliya: ‘Hindi ang bawat nagsasabi sa Akin, Panginoon, Panginoon, ay papasok sa kaharian ng langit; kundi ang gumaganap ng kalooban ng Aking Ama na nasa langit’ (Mateo 7:21). ‘Kayo nga’y magpakabanal, sapagkat Ako’y banal’ (Levitico 11:45). Mula sa mga talatang ito, makikita natin na kung gusto nating makapasok sa kaharian ng langit, dapat tayong makatakas sa kasalanan at linisin mula sa ating mga tiwaling disposisyon, at maging mga taong sumusunod sa kalooban ng Diyos. Sa kasalukuyan, lahat tayo ay namumuhay pa rin sa kasalanan. Madalas tayong nagsisinungaling at nagkakasala, at nabibigo tayong isagawa ang mga salita ng Diyos, kaya hindi tayo pwedeng pumasok sa kaharian ng Diyos. Naguguluhan ako dati kung bakit hindi tayo makaalis sa hindi nagbabagong siklo ng pagkakasala, pagtatapat, at pagkakasalang muli. Bakit hindi natin matakasan ang gapos ng kasalanan? Pagkabasa lang ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos saka ko naunawaan na kapag nananalig tayo sa Panginoon, ang ating mga kasalanan ay pinatatawad, pero ang ating makasalanang likas, ang ugat ng ating kasalanan, ay hindi pa natatanggal, kaya hindi pa rin natin naiiwasang patuloy na magsinungaling at magkasala. Sinasabi ng Bibliya: ‘Kung walang kabanalan, walang taong makakakita sa Panginoon’ (Mga Hebreo 12:14). Ang Panginoon ay banal, kaya kung nagkakasala at lumalaban pa rin tayo sa Diyos, hindi tayo makakapasok sa kaharian ng Diyos. Ngayon, nagbalik na ang Panginoong Jesus para gawin ang gawain ng paghatol sa mga huling araw. Ipinapahayag Niya ang lahat ng katotohanan na nagdadalisay at nagliligtas sa sangkatauhan, tinutupad ang propesiya ng Panginoong Jesus: ‘Mayroon pa Akong maraming bagay na sa inyo ay sasabihin, ngunit ngayon ay hindi ninyo mangatitiis. Gayon ma’y kung Siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan Niya kayo sa buong katotohanan’ (Juan 16:12–13). Nagpahayag na ng maraming katotohanan ang Makapangyarihang Diyos. Hindi lang Niya ibinubunyag ang misteryo ng plano ng pamamahala ng Diyos, ibinubunyag din Niya ang pinakaugat ng kasalanan ng sangkatauhan, hinahatulan at ibinubunyag Niya ang satanikong kalikasan at tiwaling disposisyon ng mga tao, tulad ng kayabangan, panlilinlang, kasamaan, at iba pa. Ibinubunyag din Niya ang iba’t ibang dumi sa ating pananampalataya sa Diyos at ang iba pa nating mga maling layunin at pananaw, gaya ng pananalig sa Diyos para lang makapasok sa kaharian ng langit. Ang mga kapatid sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos ay nararanasan ang paghatol at pagkastigo ng mga salita ng Diyos, unti-unting napagtatanto ang katotohanan ng kanilang sariling mga satanikong likas at katiwalian, gumagawa ng tunay na pagsisisi, at sa wakas ay nagagawang makatakas sa mga gapos ng kasalanan at dinadalisay ang kanilang mga tiwaling disposisyon. Ito ang epektong nakakamit ng salita ng Diyos sa Kapanahunan ng Kaharian. Kung gusto nating makapasok sa kaharian ng langit, kailangan nating tanggapin ang gawain ng paghatol ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw, at kapag lang nalinis na ang ating katiwalian saka tayo magiging karapat-dapat na makapasok sa kaharian ng Diyos.” Pagkatapos kong magsalita, sinabi ng pastor, “Alam kong inaasam mo ang katotohanan, pero masyado ka pang bata. Wala ka pang gaanong pagkaunawa sa Bibliya, kaya madali kang malihis. Sa ngayon kailangan mong tumigil sa pagsunod sa Makapangyarihang Diyos, ipagtapat ang iyong mga kasalanan sa Panginoon, magsisi, at tumigil na sa pagdalo sa kanilang mga pagtitipon!” Nakita ng pastor na hindi ko siya pinapansin at sinabi niyang, “Ikaw ay aking tupa. Ang lakas ng loob mong suwayin ako? Dapat kang magsisi ngayon mismo, umatras mula sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos, at tumigil na sa pagdarasal sa ngalan ng Makapangyarihang Diyos.” Mapaggiit kong sinabi sa kanya, “Hindi ako kailanman titigil sa pagsunod sa Makapangyarihang Diyos.” Galit na galit siya, at binalaan ako, “Itinalaga ako ng Kataas-taasang Konseho ng simbahan para ‘bantayan’ ka. Kung magpapatuloy ka sa pananalig mo sa Makapangyarihang Diyos, dadalhin ka sa harap ng Kataas-taasang Konseho para tanungin. Dapat mong malaman, sa oras na mangyari ito, hindi lamang maaapektuhan ang pag-aaral mo, magkakaroon ka rin ng masamang reputasyon sa simbahan. Baka hindi ka pa makahanap ng trabaho sa hinaharap. Bakit mo kailangang magpakahirap?” Nang marinig ang pastor na sabihin ito, nakaramdam ako ng matinding pressure, dahil alam ko na oras na kwestyunin ako ng Kataas-taasang Konseho ng simbahan, hindi nila ako titigilan. Kapag hindi ako tumigil sa pagsunod sa Makapangyarihang Diyos, kapag nangailangan ako ng certificate sa hinaharap, hindi ito pipirmahan para sa akin ng pinuno ng nayon, at baka hindi pa ako makahanap ng trabaho. Pinagkolehiyo ako ng mga magulang ko para makahanap ako ng magandang trabaho kapag nakatapos na ako. Kung hindi ako makakahanap ng trabaho, siguradong lalo pa akong pipigilan ng mga magulang ko na manalig sa Makapangyarihang Diyos. Isa pa, kakasimula ko pa lang manalig sa Makapangyarihang Diyos, at kaunting katotohanan pa lang ang nauunawaan ko. Kung dadalhin nila ako para tanungin, at haharap ako sa isang grupo ng mga taong umaatake sa akin, makakayanan ko ba ito? Kung ipipilit kong manalig sa Makapangyarihang Diyos, patatalsikin ba nila ako sa eskwelahan? Sasabihan ba nila ang lahat ng iba pang mananampalataya na tanggihan ako? Nang maisip ko ito, sobra akong nag-alala, kaya tahimik akong nagdasal sa Diyos, hinihiling sa Kanya na akayin ako, at sinasabing nais kong manindigan sa pagpapatotoo para sa Kanya. Matapos kong magdasal, naisip ko ang salita ng Makapangyarihang Diyos: “Dapat gising kayo at naghihintay sa lahat ng oras, at dapat kayong mas manalangin sa harapan Ko. Dapat ninyong makilala ang iba’t ibang balak at mga tusong pakana ni Satanas, makilala ang mga espiritu, makilala ang mga tao, at makayang makilatis ang lahat ng uri ng tao, pangyayari, at bagay” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Pagbigkas ni Cristo sa Pasimula, Kabanata 17). “Palaging nariyan si Satanas na nilalamon ang kaalaman tungkol sa Akin na nasa puso ng mga tao, na nagngangalit ang mga ngipin at nakaamba ang mga kuko sa huling yugto ng paghihingalo nito. Nais ba ninyong mabihag ng mga tusong pakana nito sa pagkakataong ito? Nais ba ninyong sirain ang inyong buong buhay kapag natapos na sa huli ang Aking gawain?” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob, Kabanata 6). Naunawaan ko mula sa salita ng Diyos na ang mga bagay na ito na nangyayari sa akin ay mga pakana ni Satanas. Ginamit ni Satanas ang mga tao sa paligid ko para guluhin at hadlangan ako na sumunod sa Diyos. Kahit na mababa ang tayog ko at kakaunti lang ang alam kong katotohanan, handa akong umasa sa Diyos para makapanindigan at maipahiya si Satanas. Kaya sinabi ko sa pastor, “Hindi ako titigil sa pagdalo sa mga pagtitipon. Patuloy akong susunod sa Makapangyarihang Diyos.” Galit na galit ang mga magulang ko nang hindi ako nakinig sa pastor. Matalim akong tiningnan ng tatay ko at sumigaw, “Ang lakas ng loob mong magsabing ‘hindi’? Bago umalis ang pastor, kailangan mong sumumpa na titigil ka na sa pananalig sa Makapangyarihang Diyos!” Binalaan din ako ng pastor na sinasabing kung hindi ako titigil sa pagdalo sa mga pagtitipon sa loob ng isang linggo, kakailanganin niya akong dalhin sa Kataas-taasang Konseho para kwestyunin. Gayunpaman, wala akong pinagsisisihan, dahil alam na alam kong tama ang desisyon ko. Bago ko tinanggap ang gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw, nananalig ako sa Diyos, pero hindi ko nauunawaan ang mga kinakailangan para makapasok sa kaharian ng langit. Minsan, puno ng mga pantasya ang isip ko, at kung minsan, dahil madalas akong nagkakasala at hindi ko alam kung makakapasok ako sa kaharian, naguguluhan ako. Ngayon, sa wakas ay nauunawaan ko na. Tanging ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ang nagbigay-daan sa akin na makita nang malinaw ang masamang mundo na ito, at maunawaan kung paano ginagawang tiwali ni Satanas ang sangkatauhan. Kung hindi ko nabasa ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos, hindi ko talaga malalaman kung paano makakawala sa mga gapos ng kasalanan o kung paano makakatakas mula sa katiwalian ni Satanas. Kaya, gaano man nila ako hadlangan, hindi ko kailanman isusuko ang pagsunod sa Makapangyarihang Diyos. Nakita ng pastor na wala akong intensyong sumuko, kaya galit siyang umalis.

Galit na galit din ang mga magulang ko na tinanggihan ko ang pastor, at nanggagalaiti nilang sinabi sa akin na, “Ang lakas ng loob mong tanggihan ang pastor at gawin ang isang bagay na ipinagbabawal ng simbahan. Ayon sa kinaugalian, dapat kang palayasin sa nayon. Kung tatanggihan ka ng mga taga-nayon, kapag kailangan mong humingi ng sertipiko balang araw, hindi ito pipirmahan ng puno ng nayon para sa iyo. Hindi ka rin makakahanap ng trabaho. Naisip mo na ba ang mga kahihinatnang ito? Saan ka pupunta kung gayon? Estudyante ka lang. Wala kang lugar na tutuluyan, at hindi ka makakapagtrabaho. Paano ka mabubuhay?” Sinabi rin ng tatay ko na ikinahihiya niyang may anak siya na tulad ko. Sabi niya, nagdala ako ng malaking kahihiyan sa kanila, at na hindi niya na ako anak. Sa buong buhay ko, ito ang unang beses na narinig kong pinagalitan ako nang ganito ng tatay ko. Walang puso pa nga niyang sinabi na hindi na niya ako anak. Hindi ako makapaniwalang sasabihin iyon ng mga magulang ko. Malungkot na malungkot ako na nanatiling tikom ang bibig ko. Nagpatuloy ang tatay ko na sabihing, “Uulitin ko sa iyo, kung patuloy kang mananalig sa Makapangyarihang Diyos, mas mabuti pang bayaran mo sa akin ang lahat ng perang ginastos ko sa pagpapalaki sa iyo!” Nang sabihin iyon ng tatay ko sa harap ng mga taga-nayon, hiyang-hiya ako at sobrang nalungkot. Maganda ang trato sa akin ng mga magulang ko dati. Sa kanilang sampung anak, ako ang pinakagusto ng mga magulang ko at sa akin sila may pinakamataas na mga inaasahan. Kahit kailan ay wala silang sinabing anuman sa akin na napakalupit, pero lubos nang nagbago ang pag-uugali nila ngayon. Hinahanap-hanap ko ang kabaitan ng mga magulang ko sa akin, at ayoko silang makaaway. Sobrang nanghina ako, at hindi ko alam ang gagawin ko, kaya nagdasal ako sa Diyos, hinihiling na akayin Niya ako sa pagharap sa sitwasyong ito. Kalaunan, naisip ko ang isang sipi ng mga salita ng Diyos: “Dapat kang magdusa ng paghihirap alang-alang sa katotohanan, dapat mong ibigay ang iyong sarili sa katotohanan, dapat kang magtiis ng kahihiyan para sa katotohanan, at upang higit pang makamit ang katotohanan, dapat kang sumailalim sa higit pang pagdurusa. Ito ang dapat mong gawin. Hindi mo dapat itapon ang katotohanan alang-alang sa isang mapayapang buhay-pamilya, at hindi mo dapat iwala ang dangal at integridad ng iyong buhay para sa pansamantalang kasiyahan. Dapat mong hangarin ang lahat ng mainam at mabuti, at dapat mong hangarin ang isang landas sa buhay na higit na makahulugan. Kung namumuhay ka ng gayong mahalay na buhay, at walang hinahangad na anumang mga layunin, hindi ba’t sinasayang mo ang iyong buhay? Ano ba ang iyong makakamtan mula sa ganitong pamumuhay? Dapat mong talikuran ang lahat ng kasiyahan ng laman alang-alang sa nag-iisang katotohanan, at hindi mo dapat isuko ang lahat ng katotohanan alang-alang sa isang munting kasiyahan. Ang mga ganitong tao ay walang integridad o dangal; walang kabuluhan ang kanilang pag-iral!” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ang mga Karanasan ni Pedro: Ang Kanyang Kaalaman sa Pagkastigo at Paghatol). Ang salita ng Diyos ay nagbigay inspirasyon sa akin. Naunawaan ko na kailangan kong magdusa para makamit ang katotohanan. Kahit na tinutulan ako ng pamilya ko, hinadlangan ako ng pastor, at hinusgahan ako ng mga taga-nayon, at nahirapan ako at bahagyang nanghina, anuman ang sabihin nila, hindi ko pwedeng isuko ang pagsunod sa Makapangyarihang Diyos. Sa pamamagitan ng pagbabasa ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos at pakikinig sa pagbabahagi ng mga kapatid sa mga pagtitipon, marami akong naunawaang katotohanan at misteryo, at nakumpirma ko na sa aking puso na ang Makapangyarihang Diyos ay ang nagbalik na Panginoong Jesus, si Cristo ng mga huling araw, kaya hindi ako pwedeng tumigil sa pagpunta sa mga pagtitipon. Alam ko na kapag tumigil ako sa pagdalo sa mga pagtitipon, matatahimik ang mga bagay-bagay. Hindi na ako tututulan ng pamilya ko at tatatruhin nila ako nang mabuti gaya ng dati, at wala nang sinumang tatawa sa akin, pero mawawalan ako ng pagkakataon na makamit ang katotohanan at maligtas ng Diyos. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko pwedeng isuko ang katotohanan, at hindi ko pwedeng pagtaksilan ang Diyos dahil sa hindi pagsang-ayon ng pamilya ko. Ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ang katotohanan. Tanging ang Makapangyarihang Diyos lang ang makapagsasabi sa atin kung paano ginagawang tiwali ni Satanas ang sangkatauhan, at Siya lang ang tanging nakapagturo ng daan para makatakas tayo sa kasalanan at mailigtas ng Diyos. Sulit na nagawa kong magdusa ngayon para makamit ang katotohanan. Kaya, napagpasyahan ko na hindi pagbigyan ang pagpigil ng aking pamilya. Kahit pa hindi na nila bayaran ang matrikula ko, kahit pa patalsikin ako sa nayon at maging mahirap ang buhay, hindi ko isusuko ang pananalig sa Diyos at paghahanap sa katotohanan.

Sa sumunod na linggo, isinaayos ng pastor na gabi-gabi akong puntahan sa aming bahay ng dalawang kasamahan. Inulit nila ang parehong mga salita araw-araw para patigilin ako sa pagdalo sa mga pagtitipon. Anuman ang sabihin nila, patuloy akong pumupunta sa mga pagtitipon. Sa mga araw na iyon, madalas akong nagdarasal sa Diyos, hinihiling sa Kanya na payapain ang puso ko at ilayo ako sa mga kaguluhang ito. Kalaunan, natakot ang tiyuhin ko na makukutya ang pamilya ko kapag ang bagay na ito ay masyadong nalaman, kaya pumunta siya sa pastor para talakayin ang isang bagong paraan. Dinala nila ako sa isang teologo na isang doktor ng teolohiya at bihasa sa Bibliya. Matapos naming magkita, tinanong ako ng teologo, “Bakit ka naniniwala sa Makapangyarihang Diyos? Napagtatanto mo ba na ang Makapangyarihang Diyos ay isang pangkaraniwang tao lang? Bakit ka mananalig sa isang tao?” Sumagot ako, “Ang Makapangyarihang Diyos ay ang Diyos na nagkatawang-tao. Mukha siyang isang pangkaraniwang tao, pero taglay Niya ang Espiritu ng Diyos sa Kanyang kalooban, at Siya ang pagkakatawang-tao ng Espiritu ng Diyos. Hindi lang Siya may normal na pagkatao, kundi may ganap ding pagka-diyos. Tulad ng Panginoong Jesus; sa panlabas, isa lang Siyang pangkaraniwang tao, pero ang totoo, Siya ang nagkatawang-taong Anak ng tao, ang Diyos Mismo. Kaya Niyang ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawain ng pagtubos at pagliligtas sa sangkatauhan. Pumarito na ang Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw at nagpahayag ng maraming katotohanan. Ibinunyag Niya ang iba’t ibang misteryo ng katotohanan, gaya ng anim-na-libong taon ng plano ng pamamahala ng Diyos, ang misteryo ng pagkakatawang-tao, at kung paano ginagawa ng Diyos ang gawain ng paghatol sa mga huling araw para dalisayin at iligtas ang mga tao. Ibinunyag din Niya ang pinag-ugatan kung bakit nagkakasala ang sangkatauhan. Kung isa Siyang ordinaryong tao, maipapahayag ba Niya ang napakaraming katotohanan? Ang Diyos ang Panginoon ng Paglikha, Siya ang pinanggagalingan ng katotohanan, ang Diyos lamang ang kayang magpahayag ng mga katotohanan, walang sikat o dakilang tao sa mundo ang kayang ipahayag ang mga katotohanan! Tanging ang Diyos Mismo ang makakapagpahayag ng mga katotohanang ito. Walang iba kundi ang Diyos ang makakagawa nito. Ang lahat ng katotohanang ito na ipinahayag ng Makapangyarihang Diyos ay sapat na para patunayang Siya ang Diyos na nagkatawang-tao, ang Diyos Mismo.” Pagkasabi ko ng mga bagay na ito, sumingit ang doktor ng teolohiya at sinabing, “Mali ka sa pagsasabi niyan. Ang lahat ng salita ng Diyos ay nasa Bibliya, at hindi pwedeng magkaroon ng mga bagong salita na wala sa Bibliya. Ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos ay sadyang hindi pwedeng maging mga bagong salita ng Diyos.” Pinabulaanan ko siya sa pamamagitan ng pagsasabing, “Mayroon ka bang anumang biblikal na basehan para dito? May pruweba ba sa salita ng Panginoong Jesus? Sinabi ng Panginoong Jesus: ‘Mayroon pa Akong maraming bagay na sa inyo ay sasabihin, ngunit ngayon ay hindi ninyo mangatitiis. Gayon ma’y kung Siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan Niya kayo sa buong katotohanan’ (Juan 16:12–13). Ipinopropesiya ng Bibliya na bubuksan ng Kordero ang balumbon sa mga huling araw. Ipinapakita ng lahat ng ito na ang Diyos ay magsasalita pagbalik Niya sa mga huling araw. Kung, gaya ng sinasabi mo, ang Diyos ay walang sinasabing bagong salita na wala sa Bibliya, hindi ba’t pagtanggi ito sa lahat ng salita at gawain ng pagbabalik ng Panginoon?” May naiinip na ekspresyon sa mukha, hindi man lang siya nakinig. May sinabi siyang ilang bagay para kondenahin ang Makapangyarihang Diyos at paulit-ulit niyang hiniling sa akin na tumigil na sa pakikinig sa mga sermon ng Kidlat ng Silanganan. Tapos sinimulan niyang ipagyabang kung gaano kataas ang kanyang pinag-aralan sa teolohiya, kung gaano siya nagdusa para mangaral para sa Panginoon, at iba pa. Sinabi niya na masyado pa akong bata para maunawaan ang Bibliya at dapat akong makinig sa kanya, at sinabihan niya akong itigil na ang pakikipagtipon sa mga tao mula sa Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos. Sumali ang tiyuhin ko at sinabing: “Hindi tayo dapat nananalig sa kinokondena ng mga relihiyosong grupo. Ang teologong ito ay kilala dahil sa kanyang biblikal na kaalaman, at maswerte ka na magkaroon ng pagkakataong makausap siya. Sana makinig ka sa kanya at tumigil na sa pagpunta sa mga pagtitipon.” Sabi ko sa kanila, “Dati akong naguguluhan tungkol sa pamumuhay sa kasalanan. Hindi ko mahanap ang dahilan kung bakit hindi magawang tanggalin ng tao ang kasalanan. Hindi ko maunawaan hanggang sa mabasa ko ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos na ito ay dahil sa makasalanang kalikasan sa loob natin. Kung hindi matatanggal ang ating makasalanang kalikasan, hindi tayo kailanman makakalaya mula sa gapos ng kasalanan.” Pinatotohanan ko rin sa kanila ang tungkol sa katotohanan ng pagkakatawang-tao. Pagkatapos kong sabihin iyon, sinabi ng teologo na nabuhayan siya ng loob sa ibinahagi ko. Sinabi niyang napakaganda nito, at umaasa siyang magkakaroon kami ng pagkakataon na talakayin ito sa hinaharap, pero ipinilit niya na hindi ko dapat tanggapin ang Makapangyarihang Diyos. Nakita ko na kahit na pamilyar ang teologong ito sa Bibliya, marami siyang teolohikal na kaalaman, at may magandang reputasyon, ang totoo, siya ay kulang sa espirituwal at walang nauunawaang anumang katotohanan. Napakayabang din niya, hindi nagagawang tanggapin ang katotohanan, at wala siyang interes na hanapin o siyasatin ang gawain ng Diyos. Tulad ng mga Pariseo na nilabanan ang Panginoong Jesus, patuloy niyang kinokondena ang pagpapakita at gawain ng Diyos sa mga huling araw. Hindi nabago ng pag-uusap na iyon ang determinasyon kong sumunod sa Makapangyarihang Diyos. Bagkus, binigyan ako nito ng pagkakilala sa mga pastor, matanda sa iglesia, at teologo sa mundo ng relihiyon. Tumigil na ako sa pagtingala at paghanga sa kanila. At sa pamamagitan ng pagdalo sa mga pagtitipon at pagbabasa ng salita ng Makapangyarihang Diyos sa panahong ito, nagkamit din ako ng kaunting pagkakilala sa mga maling paniniwala sa mundo ng relihiyon. Dahil dito, lalo akong nakasiguro na ang salita ng Makapangyarihang Diyos ang katotohanan at ang Makapangyarihang Diyos ang pagpapakita ng nag-iisang tunay na Diyos.

Sa isang pagtitipon, kinausap ko ang mga kapatid tungkol sa mga pangyayari kamakailan, at nagbahagi sila ng ilang salita ng Diyos sa akin na nagbigay sa akin ng kaunting pagkakilala sa mga huwad na pastol at mga anticristo. Sinabi ng Panginoong Jesus: “Sa aba ninyo, mga eskriba at mga Pariseo, mga mapagpaimbabaw! Sapagkat sinasarhan ninyo ang kaharian ng langit laban sa mga tao: sapagkat kayo ay hindi na nagsisipasok, at ang nagsisipasok man ay ayaw ninyong bayaang mangakapasok” (Mateo 23:13). “Sa aba ninyo, mga eskriba at mga Pariseo, mga mapagpaimbabaw! Sapagkat inyong nililibot ang dagat at ang lupa sa paghanap ng isa ninyong mapagbabalik-loob; at kung siya ay magkagayon na, ay inyong ginagawa siyang makaibayo pang anak ng impiyerno kaysa sa inyong sarili” (Mateo 23:15). Matapos basahin ang mga salita ng Diyos at marinig ang kanilang pagbabahagi, mas nabuhayan ako ng loob. Nakita ko na ang mga pastor at lider na ito sa mundo ng relihiyon ay tulad lang ng mga mapagpaimbabaw na Pariseong iyon. Nilalabanan at kinokondena nila ang gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw at ginagawa nila ang lahat para pigilan ang mga tao na marinig ang tinig ng Diyos at salubungin ang Panginoon. Sila ay mga balakid sa mga tao para makapasok sa kaharian ng Diyos. Hindi lang sila hindi pumapasok sa kaharian ng Diyos, hinahadlangan din nila ang iba na magawa ito. Talagang masasama sila! Sinasabi ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos: “Mayroong mga nagbabasa ng Bibliya sa mga malalaking iglesia at nagsasalaysay nito nang buong araw, ngunit wala ni isa sa kanila ang nakauunawa sa layon ng gawain ng Diyos. Wala ni isa sa kanila ang nakakilala sa Diyos, lalong wala ni isa sa kanila ang nakaayon sa mga layunin ng Diyos. Lahat sila ay walang halaga, masasamang tao, bawat isa ay nagpapakataas upang pangaralan ang Diyos. Sadya nilang sinasalungat ang Diyos kahit na dala-dala nila ang Kanyang bandila. Sinasabi nilang sila ay nananampalataya sa Diyos, subalit kumakain pa rin sila ng laman at umiinom ng dugo ng tao. Ang lahat ng ganitong tao ay mga diyablong lumalamon sa kaluluwa ng tao, mga pinunong demonyo na sadyang gumugulo sa mga sumusubok na tumapak sa tamang landas, at mga balakid na nakasasagabal sa mga naghahanap sa Diyos. Sila’y tila may ‘maayos na pangangatawan,’ ngunit paano malalaman ng kanilang mga tagasunod na sila ay walang iba kundi mga anticristo na umaakay sa mga tao na manindigan laban sa Diyos? Paano malalaman ng kanilang mga tagasunod na sila ay mga nabubuhay na diyablo na nakatuon sa paglamon ng mga kaluluwa ng tao?” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Lahat ng Taong Hindi Nakakakilala sa Diyos ay mga Taong Sumasalungat sa Diyos). “Masdan mo ang mga lider ng bawat relihiyon at bawat denominasyon—lahat sila ay mapagmataas at nag-aakalang mas matuwid sila kaysa sa iba, at binibigyang-kahulugan nila ang Bibliya nang wala sa konteksto at ginagabayan ng kanilang sariling mga kuru-kuro at imahinasyon. Lahat sila ay umaasa sa mga kaloob at kaalaman sa paggawa ng kanilang gawain. Kung sila ay wala talagang kakayahang mangaral, susunod ba sa kanila ang mga tao? Sila, kunsabagay, ay nagtataglay ng kaunting kaalaman at makakapangaral ng ilang doktrina, o alam nila kung paano makaakit ng iba at kung paano gumamit ng ilang panlalansi. Ginagamit nila ang mga bagay na ito para linlangin ang mga tao, at para dalhin ang mga tao sa harapan nila. Sa pangalan, ang mga taong iyon ay naniniwala sa Diyos, ngunit sa realidad, sinusunod nila ang mga lider na ito. Kung nakakatagpo sila ng isang taong nangangaral ng tunay na daan, ang ilan sa kanila ay nagsasabing, ‘Kailangang konsultahin namin ang aming lider tungkol sa mga usapin ng pananampalataya.’ Tingnan kung paanong kailangan ng mga tao ang pagpayag at pagsang-ayon ng iba pagdating sa pananalig sa Diyos at pagtanggap sa tunay na daan—hindi ba ito problema? Nagiging ano na kung gayon ang mga lider na iyon? Hindi ba sila nagiging mga Pariseo, huwad na mga pastol, mga anticristo, at mga katitisuran sa pagtanggap ng mga tao sa tunay na daan? Ang mga ganyang tao ay kapareho ng uri ni Pablo” (Ang Salita, Vol. III. Ang mga Diskurso ni Cristo ng mga Huling Araw. Ikatlong Bahagi). Malinaw na ibinubunyag ng Diyos ang diwa ng pagkamuhi sa katotohanan at paglaban sa Diyos ng mga lider ng relihiyon. Nagpakita na ang Makapangyarihang Diyos at nagpahayag ng napakaraming katotohanan, pero ni hindi sila naghahanap. Sa halip na makinig sa tinig ng Diyos, nakikinig sila sa mga sabi-sabi ng CCP, ang ateistang partido, kinokondena ang pagpapakita at gawain ng Makapangyarihang Diyos, at nagpapakalat ng mga kasinungalingan para ilihis ang mga mananampalataya at pigilan tayong marinig ang tinig ng Panginoon at salubungin Siya. Sinisira nito ang pagkakataon nating maligtas at makapasok sa kaharian ng langit! Kahit na madalas ipinapaliwanag ng mga pastor at lider na ito ang Bibliya sa mga tao sa simbahan, wala sila ni katiting na kaalaman tungkol sa Diyos at sa Kanyang gawain. Wala rin silang may-takot-sa-Diyos na puso. Ang kanilang kalikasang diwa ay katulad ng sa mga Pariseo. Lahat sila ay mga anticristo na kinamumuhian ang katotohanan at nilalabanan ang Diyos. Tapos naalala ko kung paanong pikit-matang sinamba ng mga mananampalataya sa Hudaismo ang mga lider ng relihiyon, at sumunod sa mga Pariseo sa paglaban sa Panginoong Jesus, at bilang resulta, nawalan sila ng pagliligtas ng Diyos. Sinamba rin ng mga magulang ko ang mga pastor at elder. Kahit na maraming taon na silang nananalig sa Panginoon, walang lugar sa puso nila ang Diyos. Hindi nila nauunawaan ang katotohanan at wala silang pag-unawa. Iniisip nilang iyong mga sumusunod sa pastor at elder ay nagpapasakop at sumusunod sa Panginoon. Anuman ang sabihin ng mga pastor at elder, pinakikinggan ng mga magulang ko. Sa isang bagay na kasinghalaga ng pagsalubong sa Panginoon, wala silang anumang pag-unawa at pikit-mata silang nakikinig sa pastor, pero noong nagpatotoo ako sa kanila tungkol sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos, hindi man lang sila nakinig, at inulit nila ang mga salita ng pastor at ng doktor ng teolohiya para kondenahin ang Makapangyarihang Diyos. Sabi pa nga nila, “Kahit pa ito ang tunay na daan, hindi namin ito tatanggapin maliban na lang kung tanggapin ito ng mga pastor at elder.” Nakita ko na sobrang kaawa-awa ang mga magulang ko. Paano sila nananalig sa Panginoon? Hindi ba’t nananalig lang sila sa mga pastor at elder? Sinabi ko sa mga magulang ko, “Kung ipinanganak kayo sa Kapanahunan ng Biyaya, nang magpakita ang Panginoong Jesus para gumawa, magiging tulad kayo ng mga mananampalatayang iyon ng Hudaismo sa nakaraan at susunod sa mga Pariseo sa paglaban at pagkondena sa Panginoong Jesus, dahil mga pastor at elder lang ang pinapakinggan ninyo. Kapag kinondena ng mga pastor at elder ang isang bagay bilang huwad, pareho rin ang sinasabi niyo, pero kayo mismo ay hindi man lang sinisiyasat ang tamang daan, o hinahangad na marinig ang tinig ng Diyos. Hindi ba’t tulad ito ng mga sumunod sa mga Pariseo at lumaban sa Panginoong Jesus? Makakakuha ba kayo ng magagandang resulta sa pamamagitan ng pananampalataya sa Panginoon nang ganito?” Sa mga pangyayari noong mga araw na iyon, nagkaroon ako ng kaunting pagkakilala sa aking mga magulang, at hindi ko na naramdamang napipigilan ako at nagpasya akong manindigan sa pagpapatotoo para sa Diyos.

Noong panahong iyon, anuman ang gawin ko, binabantayan ako ng mga magulang ko. Hindi ako makadalo sa mga pagtitipon sa bahay nang payapa. Noong panahong iyon, kinakailangan kong pumuslit sa gabi sa isang maliit na bahagi ng kagubatan malapit sa gilid ng nayon para sa mga pagtitipon. Napakaraming lamok at insekto. Sobra akong kinakagat ng mga lamok, at wala akong mahanap na komportableng lugar na pwedeng upuan. Kung minsan, nasa kakahuyan pa rin ako kahit na gabing-gabi na. Para maiwasan na malaman ng mga magulang ko na nasa mga pagtitipon ako, kailangan kong pumuslit pabalik ng bahay para matulog, at kailangan kong gumising nang napakaaga bago sila para isipin nilang nakatulog ako nang maayos sa gabi. Sa araw, kailangan kong tulungan ang mga magulang ko sa bukid. Pagtagal-tagal, napagod ako at inaantok. Sobrang nakakapagod ito. Nagsimula akong medyo manghina, at hindi ko alam kung kailan matatapos ang mga araw na ito. Minsan, naiisip ko pa nga na kapag nakinig ako sa mga magulang ko at tumigil na sa pagpunta sa mga pagtitipon, hindi ako masyadong magdurusa, hindi ako pagtatawanan ng mga taga-nayon, at hindi nito maaapektuhan ang paghahanap ko ng trabaho. Habang iniisip ang mga bagay na ito, medyo nagdadalawang-isip ako. Pero naisip ko na sa bawat pagtitipon, nakakaunawa ako ng ilang katotohanan, at ito ay mga katotohanan na hindi ko pa narinig kailanman. Nag-aatubili akong isuko iyon. Noong panahong iyon, may isang himno ng salita ng Diyos na nagpalakas ng loob ko. Pinamagatan itong “Ang Ginagawang Perpekto ng Diyos ay ang Pananampalataya” at maraming beses ko itong pinakinggan. Sinasabi rito: “Ang lubusang pananampalataya at pag-ibig ay hinihingi sa atin sa gawain ng mga huling araw. Maaari tayong matisod mula sa pinakamaliit na kapabayaan, dahil ang yugtong ito ng gawain ay iba mula sa lahat ng mga nakaraan: Ang pineperpekto ng Diyos ay ang pananampalataya ng mga tao, na kapwa di-nakikita at di-nahahawakan. Ang ginagawa ng Diyos ay na maging pananampalataya, pag-ibig, at buhay ang mga salita. Dapat makarating ang mga tao sa isang punto kung saan sila ay nakapagtiis na ng daan-daang pagpipino at nagtataglay ng pananampalatayang mas dakila kaysa sa pananampalataya ni Job. Dapat silang magtiis ng di-kapani-paniwalang pagdurusa at ng lahat ng uri ng pagpapahirap nang hindi humihiwalay sa Diyos magpakailanman. Kapag sila ay mapagpasakop hanggang sa kamatayan, at may dakilang pananampalataya sa Diyos, sa gayon ang yugtong ito ng gawain ng Diyos ay kumpleto na” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Ang Landas … 8). Naunawaan ko mula sa awit na ito na pwede akong maging mahina at miserable sa mga panahon ng kaguluhan, pero sa mga panahong ito, dapat akong matutong maghimagsik laban sa laman. Kapag sinunod ko ang laman, hindi ko mapapalugod ang Diyos. Alam na alam ko na kapaki-pakinabang para sa pag-unawa ko sa katotohanan ang bawat pagtitipon at ang katotohanang narinig ko ay isang di-mabibiling kayamanan. Kahit na ang bawat pagtitipon na gabing-gabi sa kagubatan ay nakakapagod at mahirap sa katawan, isa rin itong pagsubok para sa akin, para makita kung kaya kong magdusa para matamo ang katotohanan at magkaroon ng tunay na pananampalataya sa Diyos. Gusto ng mga magulang ko na hangarin ko ang kasikatan at yaman sa mundo at maghanap ako ng isang magandang trabaho, para mabigyan ko ng magandang buhay ang pamilya ko at maipagmalaki nila ako. Ito ang gusto nila at ang inaasahan nila sa akin. Pero kapag nakinig ako sa mga magulang ko at tumigil ako sa pagpunta sa mga pagtitipon, kahit na hindi ko kailanganing magdusa, hindi ko makakamit ang katotohanan. Magiging tulad pa rin ako ng dati, ang tanging iniisip lang ay kung paano libangin ang aking sarili at ang mga hinahangad ng laman, na walang saysay. Pinakamalaking pagpapala na kaya ko nang tanggapin ngayon ang gawain ng Diyos sa mga huling araw at matamasa ang panustos ng napakaraming katotohanan. Ang pagdurusang tiniis ko ay walang sinabi kumpara sa maunawaan ang katotohanan, at ang lahat ng ito ay makahulugan. Sa pag-iisip nito, handa akong bitiwan ang kasiyahan ng laman at wala akong pakialam kung anong sinasabi ng pamilya ko tungkol sa akin. Umaasa lang ako na sumandal sa Diyos para malagpasan ko ang mga paghihirap na ito. Kalaunan, sa pamamagitan ng pagbabasa ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos, dahan-dahang bumuti ang kalagayan ko. Unti-unti, naunawaan ko na tanging sa mga paghihirap ng sitwasyong ito ko mas mahahanap ang mga layunin ng Diyos at magkakaroon ng mas matatag na pananampalataya sa Diyos, at dahil dito, sobra akong nagpapasalamat sa Diyos!

Nagpatuloy ako sa pagpunta sa mga pagtitipon sa kagubatan. Minsan, habang nasa isang pagtitipon ako, nalaman ito ng isang tao, hindi ko alam kung sino, at nagsumbong ito sa mga magulang ko. Sa almusal kinaumagahan, sinabi sa akin ng nanay ko, “Akala ko tumigil ka na sa pagdalo sa mga pagtitipon matapos mong makilala ang doktor ng teolohiya. Hindi ko alam na pumupuslit ka sa mga pagtitipon sa kagubatan sa gabi. Hindi ka ba natatakot?” Habang nagsasalita siya, nagsimula na siyang umiyak. Iyon ang unang pagkakataon na nakita kong umiyak ang nanay ko sa harap ko. Hindi ko alam kung anong sasabihin. Nangingilid ang mga luha ko. Ayaw kong saktan ang mga magulang ko, pero alam kong hindi ko pwedeng isuko ang pagsunod sa Makapangyarihang Diyos. Sobrang nagtalo ang kalooban ko. Sa oras na iyon, naalala ko ang isang sipi ng mga salita ng Diyos: “Kapag ang Diyos ay gumagawa, nagmamalasakit sa isang tao, at nagmamasid sa taong ito, at kapag pinapaboran at sinasang-ayunan Niya ang taong ito, nakabuntot din nang malapitan si Satanas, tinatangkang iligaw ang taong ito at ilagay sa kapahamakan. Kung nais ng Diyos na makamit ang taong ito, gagawin ni Satanas ang lahat ng makakaya nito upang hadlangan ang Diyos, gamit ang iba’t ibang buktot na kaparaanan upang tuksuhin, guluhin at pinsalain ang gawain ng Diyos, upang makamit ang natatagong layon nito. Ano ang layon nito? Ayaw nito na makamit ng Diyos ang sinuman; nais nitong agawin ang pagmamay-ari sa mga taong nais makamit ng Diyos, gusto nitong kontrolin sila, ang pangasiwaan sila upang sambahin nila ito nang sa gayon ay samahan nila ito sa paggawa ng mga kasamaan, at labanan ang Diyos. Hindi ba ito ang masamang layunin ni Satanas? … Sa pakikipagdigma sa Diyos at pagsunud-sunod sa likuran Niya, ang layunin ni Satanas ay ang buwagin ang lahat ng gawain na nais gawin ng Diyos, ang sakupin at kontrolin ang mga nais na makuha ng Diyos, ang ganap na puksain ang mga nais na makuha ng Diyos. Kung hindi sila mapupuksa, sila kung gayon ay aangkinin ni Satanas upang magamit nito—ito ang layunin nito” (Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Diyos Mismo, ang Natatangi IV). Matapos pagnilayan ang mga salita ng Diyos, naunawaan ko na. Gumagawa ang Diyos para iligtas ang tao, habang sinusubukan ni Satanas ang lahat ng makakaya nito para gamitin ang mga tao sa paligid natin upang hadlangan at pigilan tayo na sumunod sa Diyos at tanggapin ang pagliligtas ng Diyos. Sa oras na iyon, naalala ko kung paano tinukso si Job ng kanyang asawa na talikdan ang Diyos. Ito ay panlilinlang ni Satanas. Naisip ko kung paanong sa panahong ito, ginulo ako ng mga kaibigan ko, hinadlangan at binalaan din ako ng pastor at ng pamilya ko, pinipilit akong tumigil sa pananalig sa Diyos. Ang lahat ng ito ay mga panunukso at panlilinlang ni Satanas. Sabi ng mga magulang ko, natatakot silang mapapalayas ako sa nayon at walang mapupuntahan. Sinabi rin ng nanay ko na nag-aalala siya sa akin. Parang nag-aalala siya sa mga salitang ito, pero ang totoo, ginagamit ni Satanas ang pamilya ko para pigilan akong sumunod sa Diyos. Gusto ni Satanas na pwersahin akong sumuko, patuloy na sumunod sa pastor, at manatili sa relihiyon, at mawalan ng pagliligtas ng Diyos. Hindi ako pwedeng mahulog sa mga pakana ni Satanas. Pagkatapos noon, patuloy akong dumalo sa mga pagtitipon at magbasa ng salita ng Makapangyarihang Diyos. Alam kong sa mga darating na araw, maaari pa rin akong maharap sa maraming panunukso at paglusob ni Satanas, at baka makaranas ako ng maraming dagok, pero alam ko sa puso ko na ang salita ng Makapangyarihang Diyos ay ang katotohanan. Na nababasa ko ang salita ng Diyos, nararanasan ang gawain ng Diyos, at nakakamit ang katotohanan ay lubos na makahulugan para sa akin. Gaano man ako magdusa, sulit ito!