Ni: Xie Wen, Japan

Kamakailan, nang malapit ng matapos ang isang grupo sa pag-aaral ng Biblia, ang Kapatid na Li, isang manggagawa, ay nagtanong ng ganito: “Nakatala sa Biblia, ‘At nang mabautismuhan si Jesus, pagdaka'y umahon sa tubig: at narito, nangabuksan sa kaniya ang mga langit, at nakita niya ang Espiritu ng Dios na bumababang tulad sa isang kalapati, at lumalapag sa kaniya; At narito, ang isang tinig na mula sa mga langit, na nagsasabi, Ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong lubos na kinalulugdan’ (Mateo 3:16-17). At nang manalangin ang Panginoong Jesus, madalas Niyang sinasabi ‘Diyos Ama,’ kaya pinaniniwalaan natin sa ating mga puso na mayroong isang Diyos Ama sa langit at ang Panginoong Jesus ay ang Anak ng Diyos. Subalit sa aking mga pagpapanata ilang araw na ang nakalilipas, nakita ko na sinabi ng Panginoong Jesus, ‘Ako at ang Ama ay iisa’ (Juan 10:30). At sa Banal na Kasulatan, hiniling ni Felipe sa Panginoon na ipakita sa kanila ang Ama. At ang tugon ng Panginoong Jesus ay, ‘Malaon nang panahong ako'y inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama? Hindi ka baga nananampalataya na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin?’ (Juan 14:9-10). Makatuwirang isipin na ang Anak ay ang Anak at ang Ama ay ang Ama, kaya paanong Sila ay iisa? Ang Panginoong Jesus ba talaga ang Diyos Mismo o Siya ang Anak ng Diyos?” Ako at ang iba pang mga manggagawang naroroon ay napaisip nang husto sa mga siping ito, ngunit hindi namin tiyak kung ano ang sasabihin, kaya tinapos na namin ang pagtitipon.

Tinawagan ako ng Kapatid na Gao pagkaraan ng ilang araw. Siya ay naglalakbay para sa trabaho sa loob ng mahigit kalahating taon at kababalik lang, nais niyang magkasama-sama kami at magkaroon ng pagbabahagi. Naisip ko na siya ay isang mangangaral sa loob ng maraming taon at mayroon talagang dalisay na pagkaunawa sa Biblia, at sa panahong iyon siya ay nangangaral sa malayo kaya marami na siyang natutuhan. Naisip ko na maaari kong sabihin sa kanya ang kalituhang naiwan sa akin mula sa huling pag-aaral ng Biblia at makita kung anong uri ng pagkaunawa ang mayroon siya. Niyaya ko ang Kapatid na Song na samahan akong makipagkita kay Kapatid na Gao. Saglit kaming nagkamustahan, at pagkatapos ay sinabi ko ang tungkol sa mga alalahanin sa loob ng aking puso

Pagkarinig nito, ngumiti ang Kapatid na Gao at ibinahagi ang ganito sa amin: “Upang maunawaan ang usaping ito, kailangan muna nating maunawaan kung saan nanggaling ang pagtukoy na ‘ang Anak at ang Ama’. Ito ay hindi talaga lumitaw hanggang sa ang ating Panginoong Jesus ay nagkatawang-tao upang gawin ang gawain ng pagtubos. Sa panahong iyon, ang Diyos ay nag-anyong Anak ng tao upang magsalita at gumawa sa gitna ng sangkatauhan, inilulunsad ang gawain ng Kapanahunan ng Biyaya. Ang Banal na Espiritu ay nagbigay ng tuwirang patotoo na ang Panginoong Jesus ay ang sinisintang Anak ng Diyos nang Siya ay mabautismuhan, at tinawag din ng Panginoong Jesus ang Diyos sa langit bilang ‘Ama’. Sa ganitong paraan lumitaw ang ideya ng Anak at ng Ama. Ngunit makapaninindigan ba talaga ito? Ang Panginoong Jesus ba ay talagang Anak ng Diyos? Kung babalikan natin, sinabi ba ng Diyos sa Aklat ng Genesis na mayroon Siyang anak na lalaki? Sa Kapanahunan ng Kautusan ng Lumang Tipan, sinabi ba talaga ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang mga propeta na mayroon Siyang anak na lalaki? Hindi Niya kailanman sinabi, tama? Ipinakikita nito na mayroon lamang iisang Diyos at walang gayong bagay kagaya ng ‘ang Anak at ang Ama.’ Gayundin, kung ganoon iyon kagaya ng nauunawaan natin ito, at ang Panginoong Jesus ay Anak ng Diyos at ang Diyos sa langit ay ang Ama, kung gayon paano maipaliliwanag ang katunayan na malinaw na isinasaad ng Biblia na mayroon lamang iisang Diyos? Sa nakaraang 2000 taon kakaunting mga tao ang tunay na nakatanto na ang Panginoong Jesuscristo ang Diyos Mismo, at Siya ang anyo ng Diyos! Buksan natin ang ating mga Biblia sa Juan 14:18. Nang hindi pa kilala ni Philip ang Diyos, sinabi niya sa Panginoong Jesus, ‘Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama.’ Ano ang sagot ng Panginoong Jesus?”

Binuksan ng Kapatid na Song ang kanyang Biblia at binasa: “Sinabi sa kaniya ni Jesus, Malaon nang panahong ako'y inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama? Hindi ka baga nananampalataya na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? ang mga salitang aking sinasabi sa inyo'y hindi ko sinasalita sa aking sarili: kundi ang Ama na tumatahan sa akin ay gumagawa ng kaniyang mga gawa” (Juan 14:9-10).

Masiglang sinabi ng Kapatid na Gao, “Itinama ng Panginoong Jesus ang pagkakamali ni Felipe sa pagsasabing ‘ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama,’ at ‘ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin’ Makikita natin rito na ang Ama ay ang Anak, at ang Anak ay ang Ama—Sila ay iisa. Hindi kailanman sinabi ng Panginoong Jesus na Siya at ang Diyos ay mag-ama, ngunit sa halip malinaw na sinabi na Siya at ang Ama ay iisa. Mula sa mga salitang ito ng Panginoong Jesus, makukumpirma natin na Siya ang Diyos Mismo, na Siya ang pagpapahiwatig ng Diyos sa katawang-tao.”

Masayang sinabi ng Kapatid na Song, “Oo, ang mga salita ng Panginoong Jesus ay napakalinaw: ‘ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin’ at ‘ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama,’ Siya ang Diyos Mismo! Nababasa natin ang mga salitang ito mula sa Kanya ng napakaraming beses—bakit hindi pa natin talaga naunawaan ang mga ito?”

Habang nakikinig sa pagbabahagi ng Kapatid na Gao, naisip ko sa sarili ko, “Siyang tunay. Hindi kailanman sinabi ng Panginoong Jesus na Siya at ang Diyos ay mag-ama ngunit sinabi na Sila ay iisa. Nangangahulugan ito na Siya ang Diyos Mismo.” Gayunpaman, nakadama pa rin ako ng ilang pag-aalinlangan sa loob ng aking puso at nagtanong, “Yamang ang Panginoong Jesus ay ang Diyos Mismo, bakit sumaksi ang Banal na Espiritu na Siya ang sinisintang Anak pagkatapos ng Kanyang bautismo? At nang Siya ay manalangin, bakit Siya nanalangin sa Diyos Ama? Mayroong kaunting hiwaga sa loob nito, tama?”

Nangingiti, nagpatuloy ang Kapatid na Gao sa pagbabahagi. “Tama ka; may mga hiwaga talagang nilalaman sa loob nito. Nang ang Diyos ay nagkatawang-tao, ang Kanyang Espiritu ay nakatago sa katawang-tao, at hindi ito nadarama ng katawang-taong iyon sa anumang paraan, kagaya natin, mga tao, hindi nadarama ang ating mga kaluluwa sa loob natin. Bago simulan ng Panginoong Jesus ang paggawa at isakatuparan ang Kanyang misyon, Siya ay nabubuhay sa kalagayan ng isang normal na pagkatao. Wala Siyang ideya na Siya ang Diyos na nagkatawang-tao sapagkat nang tumahan ang Banal na Espiritu sa katawang-tao upang gumawa, ang Kanyang paggawa ay hindi di-pangkaraniwan, bagkus ay ganap na normal. Kagaya lamang ng sinasabi ng Biblia, ‘Nguni't tungkol sa araw o oras na yaon ay walang nakakaalam … kahit ang Anak, kundi ang Ama’ (Marcos 13:32). Nang opisyal na tinanggap ng Panginoong Jesus ang Kanyang posisyon, ang Banal na Espiritu ay bumigkas ng mga salita upang personal na magpatotoo na Siya ang Diyos na Nagkatawang-tao, at doon lamang nalaman ng Panginoong Jesus ang Kanyang tunay na pagkakakilanlan at na Siya ay dumating upang gawin ang gawain ng pagtubos. Ngunit bago Siya ipinako sa krus, Siya ay Anak ng tao pa lang, Siya si Cristo. Kaya likas sa Kanya na manalangin sa makalangit na Ama, at Siya ay nananalangin din sa Espiritu ng Diyos mula sa saloobin ng Kanyang pagkatao—ito ay isang lubos na likas na bagay. Nang ang Panginoong Jesus ay ipapako na sa krus nanalangin din Siya sa Diyos Ama, at sa pamamagitan nito makikita ang Kanyang kababaang-loob at pagkamasunurin.”

Pagkatapos marinig ang pagbabahagi ng Kapatid na Gao, Pareho kaming napabulalas ng Kapatid na Song, “Napakarami ng mga hiwaga na naktago sa likod ng pagsaksi ng Banal na Espiritu na ang Panginoong Jesus ang sinisintang Anak ng Diyos! Salamat sa Panginoon—kung hindi dahil sa pagbabahaging ito hindi namin kailanman mauunawaan ito!”

Inilabas ng Kapatid na Gao ang isang aklat sa kanyang bag na may nakasulat na “Ang Balumbon na Binuksan ng Kordero” sa pabalat. Masaya niyang sinabi, “May ilang sipi sa aklat na ito na sinasagot nang malinaw ang tanong na ito. Basahin natin ang mga ito!” Habang sinasabi ang ganito, binuksan niya ang aklat at binasa: “Nang tinawag ni Jesus sa pangalang Ama ang Diyos sa langit habang Siya ay nananalangin, ito ay ginawa lamang mula sa pananaw ng isang taong nilikha, dahil lamang sa dinamitan ng Espiritu ng Diyos ang Kanyang Sarili bilang isang karaniwan at normal na tao at nagkaroon ng panlabas na panakip ng isang nilikhang pagkatao. Kahit na ang nasa loob Niya ay ang Espiritu ng Diyos, ang Kanyang panlabas na anyo ay nanatili pa ring yaong sa karaniwang tao; sa madaling salita, Siya ay naging ang “Anak ng tao” na sinabi ng lahat ng tao, kabilang si Jesus Mismo. Sabihin nang Siya ay tinawag na Anak ng tao, Siya ay tao (maging lalaki man o babae, sa alin mang kaso ay isa na may panlabas na pabalat ng isang tao) ipinanganak sa isang normal na sambahayan ng mga karaniwang tao. Samakatuwid, ang pagtawag ni Jesus sa Diyos sa langit sa pangalang Ama ay katulad lamang ng kung paano ninyo Siya tinawag na Ama noong una; ginawa Niya ang ganoon mula sa pananaw ng isang taong nilikha. Natatandaan pa ba ninyo ang Panalangin ng Panginoon na itinuro ni Jesus sa inyo na kabisaduhin? ‘Ama namin na nasa langit….’ Hiniling Niya sa lahat ng tao na tawagin ang Diyos sa langit sa pangalang Ama. At yamang tinawag Niya rin Siyang Ama, Kanyang ginawa ang ganoon mula sa pananaw ng isang nasa katayuan na kagaya ng sa inyong lahat. Yamang tinawag ninyo ang Diyos sa langit sa pangalang Ama, ipinakikita nito na nakita ni Jesus ang Kanyang Sarili na kapantay ninyo, at bilang isang tao sa lupa na pinili ng Diyos (ibig sabihin, ang Anak ng Diyos). Kung tinatawag ninyo ang Diyos na ‘Ama,’ hindi ba ito ay dahil sa kayo ay taong nilikha? Gaano man kadakila ang awtoridad ni Jesus sa lupa, bago ang pagkakapako sa krus, Siya ay Anak lamang ng tao, pinamamahalaan ng Banal na Espiritu (ibig sabihin, ng Diyos), at isa sa mga nilikhang tao sa lupa, sapagkat hindi pa Niya nakukumpleto ang Kanyang gawain. Samakatuwid, ang pagtawag Niya ng Ama sa Diyos sa langit ay tanging Kanyang kababaang-loob at pagkamasunurin. Ang Kanyang pagtawag sa Diyos (ibig sabihin, ang Espiritu sa langit) sa gayong paraan, gayunman, ay hindi nagpapatunay na Siya ay ang Anak ng Espiritu ng Diyos sa langit. Sa halip, ito lamang ay dahil iba ang Kanyang pananaw” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Umiiral Ba ang Trinidad?).

“Mayroon pa rin yaong mga nagsasabi, “Hindi ba malinaw na sinabi ng Diyos na si Jesus ay ang Kanyang sinisintang Anak?” Si Jesus ang sinisintang Anak ng Diyos, na lubos Niyang kinalulugdan—tiyak na sinabi ito ng Diyos Mismo. Iyon ang Diyos na nagpapatotoo sa Sarili Niya mismo, ngunit mula lamang sa ibang pananaw, yaong sa Espiritu sa langit na sumasaksi sa Kanyang sariling pagkakatawang-tao. Si Jesus ay ang Kanyang pagkakatawang-tao, hindi ang Kanyang Anak sa langit. Naiintindihan mo ba? Hindi ba ang mga salita ni Jesus na, “Ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin,” ay nagpapahiwatig na Sila ay isang Espiritu? At hindi ba dahil sa pagkakatawang-tao kaya Sila ay nagkahiwalay sa pagitan ng langit at lupa? Sa katotohanan, Sila ay iisa pa rin; kahit ano pa, ito ay ang Diyos lamang na sumasaksi sa Sarili Niya. ... Ngunit sa panahong iyon, sinabi lang ng Espiritu sa langit na Siya ang sinisintang Anak ng Diyos, at hindi binanggit ang Kanyang pagiging natatanging Anak ng Diyos. Hindi ito talaga nangyari. Paano nagkaroon ng iisang anak lamang ang Diyos? Kung gayon ang Diyos ay hindi maaaring maging tao? Sapagkat Siya ang pagkakatawang-tao, Siya ay tinawag na sinisintang Anak ng Diyos, at, mula rito, dumating ang relasyon sa pagitan ng Ama at Anak. Ito ay dahil lamang sa paghihiwalay sa pag-itan ng langit at lupa” (Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Umiiral Ba ang Trinidad?).

Pagkatapos niyang magbasa, ibinahagi ng Kapatid na Gao ang ganito: “Malinaw nating mauunawaan mula sa mga salitang ito na nang mabautismuhan ang Panginoong Jesus at nagpatotooo ang Banal na Espiritu na Siya ay ang sinisintang Anak ng Diyos, ang Diyos ang nagsasalita mula sa pananaw ng Espiritu. At nang ang Panginoong Jesus ay nananalangin at tinawag na ‘Ama’ ang Diyos sa langit, ang Panginoong Jesus ay nananalangin lamang sa Espiritu ng Diyos mula sa pananaw ng isang katawang-tao. Hindi nito pinatutunayan sa anumang paraan na ang Panginoong Jesus ay ang Anak ng Diyos sa langit. Ngunit dahil hindi malinaw sa atin ang aspetong ito ng katotohanan at hindi natin nauunawaan ang pananaw na pinagmumulan ng sinasabi ng Diyos, nanghawak tayo sa ating sariling mga haka-haka upang basta na lamang ipaliwanag ang mga salita ng Diyos. Kaya bigla tayong nagkaroon ng ganitong pagkaunawa na ang Panginoong Jesus ay ang Anak ng Diyos, ngunit malayo sa katotohanan at lalo ng hindi tumutugma sa mga katunayan. Maliwanag na, hindi natin kilala ang Diyos at hindi natin nauunawaan ang tunay na kahulugan sa likod ng mga salita ng Diyos. Umaasa lamang tayo sa ating sariling mga kathang-isip, nililimitahan at tinututulan Siya. Pagdating sa pagkilala sa Diyos, dapat talaga tayong maghangad gamit ang mapagkumbabang mga puso!”

Nakilos talaga ako pagkatapos marinig ang dalawang siping iyon at ang pagbabahagi ng Kapatid na Gao. Naisip ko, “Kaya lumilitaw na nang ang Banal na Espiritu ay sumaksi na ang Panginoong Jesus ay ang sinisintang Anak ng Diyos, Siya ay nagsasalita mula sa pananaw ng Espiritu, at nang tawaging ‘Ama’ ng Panginoong Jesus ang Diyos sa langit. Siya ay nagsasalita mula sa pananaw ng katawang-tao. Hindi natin nauunawaan ang mga hiwaga sa likod nito ngunit nasuri pa lang natin at nilimitahan ang Diyos ayon sa ating sariling mga pagkaunawa at mga kathang-isip. Napakahangal ng gayon, lubos na kakaiba!” Nakonsensya talaga ako nang husto, ngunit mayroon pa ring isang bagay ang nakapagpapalito sa akin. Nagpatuloy ako sa pagtatanong, “Bakit hindi tuwirang nagpapatotoo ang Diyos na ang Panginoong Jesus ay ang Diyos Mismo? Tiyak lang na ang kahanga-hangang kalooban ng Diyos ang nasa gitna nito. Maaari bang magbahagi ka pa sa amin ng marami tungkol dito?”

Nagpatuloy ang Kapatid na Gao sa Kanyang pagbabahagi. “Ito ay isang bagay na naunawaan ko lamang sa pamamagitan ng pananalangin at pagbubulay-bulay, gayundin sa paghahanap at pakikibahagi sa ibang mga kapatid. Ang hindi tuwirang pagpapatotoo ng Banal na Espiritu na ang Panginoong Jesus ang Diyos Mismo ay tunay na naglalaman ng karunungan at kalooban ng Diyos. Ang Panginoong Jesus, na gumawa kasama ng sangkatauhan, sa totoo lang ay Diyos na may suot na katawang-tao at naging tao, dumating upang gumawa at nagpakita sa atin. Hindi alintana kung paano man Siya gumawa o nagsalita, o kung paano nanalangin sa Diyos Ama, ang Kanyang esensya ay maka-Diyos at hindi tao. Ang Diyos ay Espiritu at hindi posibleng makita natin Siya, ngunit paano kapag suot Niya ang katawang-tao? Ang nakikita natin ay isang katawan na may laman; hindi natin makikita ang Espiritu ng Diyos. Kung ang Banal na Espiritu ay sumaksi na ang Panginoong Jesus ay ang Diyos Mismo magiging mahirap para matanggap natin, sapagkat ang mga tao sa panahong iyon ay walang konsepto ng Diyos na naging tao. Lalo silang walang pagkaunawa sa ganito nang kakaharap pa lang nila sa Diyos na nagkatawang-tao, at hindi nila kailanman maiisip na ang gayong pangkaraniwan sa tingin na Anak ng tao ay ang katawan pala ng Espiritu ng Diyos, na Siya ang anyo ng Diyos sa katawang-tao. Kaya, bagamat ang ating Panginoong Jesus ay bumigkas ng maraming salita samantalang Siya ay gumagawa, dinala sa atin ang ebanghelyo ng kaharian ng langit, at inihayag ang maraming tanda at mga hiwaga, ganap na ipinakikita ang awtoridad at kapangyarihan ng Diyos, hindi natanto ng Kanyang mga tagasunod mula sa Kanyang gawain at mga salita na Siya ang Diyos Mismo, na Siya ang pagpapahiwatig ng Diyos. Kung gugunitain—ano ang tawag ng mga tao sa panahong iyon sa Panginoong Jesus?”

Kaagad sinabi ng Kapatid na Song, “Nakatala sa Biblia, ‘At kanilang sinabi, Anang ilan, Si Juan Bautista; ang ilan, Si Elias; at ang mga iba, Si Jeremias, o isa sa mga propeta’ (Mateo 16:14).”

Kinumpirma ito ng Kapatid na Gao: “Tama iyon. Ito ay dahil sa kinikilala lamang ng mga tao sa panahong iyon ang Panginoong Jesus bilang isa sa mga propeta o tinatawag Siyang ‘Panginoon’ hindi nila natanto na Siya ay Diyos sa katawang tao. Kaya hinayaan ng Diyos ang mga taong tawaging Anak ng Diyos ang Panginoong Jesus sa isang limitadong yugto ng panahon batay sa tayog ng mga tao sa panahong iyon; hindi Niya itinulak ang mga tao nang lampas sa kanilang kakayahan, ngunit sumaksi na ang Panginoong Jesus ay ang sinisintang Anak ng Diyos ayon sa kung ano ang nauunawaan ng mga tao. Iyon ang tanging bagay na maaaring nakaayon sa mga pagkaunawa ng mga tao at na matatanggap nila kaagad. Dahil ginagawa Niya ang gawain ng pagtubos, anuman ang itinawag nila sa Panginoong Jesus, hangga’t tinatanggap nila ang kanyang pagliligtas, nangaungunmpisal at nagsisisi sa Panginoon, hindi na sila hahatulan sa ilalim ng batas—sapat na iyon. Hindi ba ninyo sasabihin na ang mabuting mga layunin at karunungan ay nakatago sa likod ng lahat ng mga ito?”

Pagkarinig nito, sabay na sabay kaming napatango ng Kapatid na Song. Nakita namin na sa bawat pagkakataon, ang Diyos ay ganap na nagpapatawad sa ating kabataan, magmang na mga kalikasan—alam Niya na hindi natin alam ang tungkol sa pagiging tao ng Diyos, kaya ginamit Niya ang paraang iyon upang sumaksi na ang Panginoong Jesus ay Diyos sa katawang-tao. Tunay na iyon ang kahangahanga, mabuting layuni ng Diyos!

Nagpatuloy ang Kapatid na Gao, na sinasabi: “Nang ang Espiritu ng Diyos ay naging katawang-tao, kahit na hindi natin makita ang Kanyang Espiritu, ang Kanyang disposisyon, kung ano ang mayroon at ano Siya, idagdag pa ang Kanyang pagkamakapangyarihan at karunungan ay ipinahayag lahat sa pamamagitan ng katawang-taong iyon. Ganap nating makukunpirma mula sa gawain at mga salita ng Panginoong Jesus at ang disposisyong Kanyang ipinahayag na Siya ay ang Diyos Mismo. Ipinabatid ng Panginoong Jesus na ang kaharian ng langit ay malapit na at binigyan ang mga tao ng paraan para makapagsisi, sinimulan ang Kapanahunan ng Biyaya at tinapos ang Kapanahunan ng Kautusan. Ipinahayag Niya ang isang disposisyon ng kagandahang-loob at awa, tinamo ang gawain ng pagtubos sa sangkatauhan. Hindi ba ang Diyos Mismo lamang ang makagagawa ng lahat ng gawaing ito? Idagdag pa, ang kanyang mga salita ay puno ng awtoridad at kapangyarihan—ang sinasabi Niya ay natutupad, at kung ano ang iniutos Niya ay nagaganap. Anumang salitang lumabas sa Kanyang bibig ay natutupad sa totoo lang. Maaako ng Panginoong Jesus ang mga kasalanan ng isang tao, mapatatahimik ang nagngangalit na dagat, at maibabalik ang isang tao mula sa mga patay gamit ang ilang simpleng pananalita. Mula sa gawain at mga salita ng Panginoong Jesus, nakita natin ang awtoridad ng Diyos at kapangyarihan sa Kanyang pangingibabaw sa lahat ng mga bagay, at nakita rin natin ang pagkamakapangyarihan, karunungan at kamangha-manghang gawa ng Diyos. Ang gawain at mga salita ng Panginoong Jesus ay tuwirang pagpapahayag lahat mula sa Espiritu ng Diyos—hindi ba pinatutunayan niyon na Siya ay ang Espiritu ng Diyos sa katawang-tao, tuwirang nakikipag-usap sa, at nagpapakita sa sangkatauhan? Hindi mo ba sasabihin na ang ginawa ng Panginoong Jesus ay ang sariling gawain ng Diyos?”

Pagkarinig nito, tumango ako sa pagsang-ayon at nakatitiyak sa loob ng aking puso na ginagawa ng Panginoong Jesus ang gawain ng Diyos Mismo, na Siya talaga ang Diyos Mismo. Nahihiya man, ibinahagi ko ito kay Kapatid na Gao at Kapatid na Song: “Naniniwala ako sa Diyos sa buong panahong ito at tinatamasa ang napakaraming mga pagpapala at napakaraming biyaya mula sa Kanya, ngunit hindi ko kailanman natanto na ang Panginoong Jesus ay ang Diyos Mismo, na Siya ang anyo ng Diyos. Taglay ko palagi ang pagkaunawa na Siya ay ang Anak ng Diyos, kaya hindi ko Siya pinakitunguhan bilang Diyos Mismo. Ngayon ay nauunawaan ko na—ang Panginoong Jesus ay ang Diyos Mismo, at Siya ang anyo ng Diyos. Ang mga alalahaning ito na aking taglay sa aking puso ay nalutas na sa wakas—nagpapasalamat talaga ako sa paggabay ng Diyos!”

Nahihiyang sinabi ng Kapatid na Song, “Naniniwala kami sa Panginoon ngunit hindi namin Siya kilala sa anumang paraan, at wala kami ni katiting na pagkaunawa sa mga hiwaga ng katotohanan ng pagkakatawang-tao. Kapag iniisip ko ang katunayan na ako ay naging mananampalataya sa nakalipas na mga taong ito ngunit naniwala lang talaga ako sa pangalan ng Panginoong Jesus nang hindi inuunawa ang Kanyang maka-Diyos na esensya, dama ko na ako ay masyadong paurong, kaawa-awa, at bulag!”

Naalala ko pagkatapos ang mga salitang iyon na nabasa ng Kapatid na Gao at nadama na ang aklat, Ang Balumbon na Binuksan ng Kordero, ay talagang napakahalaga at nagawang lutasin ang aming mga pag-aalinlangan at mga kahirapan. Nagmadali ako upang sabihin, “Kapatid na Gao, maaari ko bang hawakan ang aklat na ito sa loob ng ilang araw? Pinahahalagahan ko talaga ang mga salita sa loob nito—ang mga ito ay mula sa Banal na Espiritu. Gusto ko ring marinig ng aking mga kapatid sa loob ng iglesia ang binasa mo sa araw na ito upang ang kanilang mga pag-aalinlangan ay malutas din.

Masiglang sumang-ayon ang Kapatid na Song, na sinasabing “Totoo talaga iyon. Ang kalooban ng Diyos at ang mga hiwaga ng Kanyang gawain ay malinaw na inilatag sa aklat na ito. Hindi ito isang bagay na maaaring sulatin ng isang karaniwang tao—tiyak na ito ay galing sa Banal na Espiritu. Gusto ko rin itong suriing mabuti.”

Ngumingiti, sinabi ng Kapatid na Gao, “Walang problema. Ang nilalaman nito ay nakapagpapatibay—yayain natin ang mga kapatid sa iglesia na suriin ito.”

“Oh, tunay na kahanga-hanga iyon! Salamat sa Panginoon!”

“Salamat sa Panginoon”