Sa mga huling araw, ang Diyos ay naging tao upang gawin ang gawain na kailangan Niyang gawin at upang gampanan ang Kanyang ministeryo ng mga salita. Personal Siyang pumarito upang gumawa sa gitna ng mga tao na may mithiing gawing perpekto ang mga taong kapareho Niya ang saloobin. Mula noong panahon ng paglikha hanggang ngayon, sa mga huling araw lamang Niya naisagawa ang ganitong klaseng gawain. Sa mga huling araw lamang nagkatawang-tao ang Diyos upang gawin ang gayong kalaking gawain. Bagama’t nagtititiis Siya ng mga paghihirap na mahihirapang tiisin ng mga tao, at bagama’t Siya ay isang dakilang Diyos na may kababaang-loob na maging isang karaniwang tao, walang aspeto ng Kanyang gawain ang naantala, at ang Kanyang plano ay hindi nagulo kahit kaunti. Ginagawa Niya ang gawain alinsunod sa Kanyang orihinal na plano. Ang isa sa mga layunin ng pagkakatawang-taong ito ay para lupigin ang mga tao, ang isa pa ay para gawing perpekto ang mga taong Kanyang iniibig. Hinahangad Niyang makita ng Kanyang sariling mga mata ang mga taong Kanyang pineperpekto, at nais Niyang makita Niya Mismo kung paano nagpapatotoo para sa Kanya ang mga taong Kanyang pineperpekto. Hindi isa o dalawang tao ang pineperpekto. Sa halip, isa itong grupo, na binubuo lamang ng iilang tao. Ang mga tao sa grupong ito ay nagmumula sa iba’t ibang bansa sa mundo, at nagmumula sa iba’t ibang nasyonalidad sa mundo. Ang layunin ng paggawa ng napakaraming gawain ay para matamo ang grupong ito ng mga tao, upang matamo ang patotoo ng grupong ito ng mga tao para sa Kanya, at para makamit ang kaluwalhatiang makukuha Niya mula sa kanila. Hindi Siya gumagawa ng gawain nang walang kabuluhan, ni hindi Siya gumagawa ng gawaing walang halaga. Masasabi na, sa paggawa ng napakaraming gawain, ang layon ng Diyos ay ang gawing perpekto ang lahat ng nais Niyang gawing perpekto. Sa anumang bakanteng oras Niya sa labas nito, aalisin Niya yaong masasama. Dapat ninyong malaman na hindi Niya ginagawa ang dakilang gawaing ito dahil sa yaong masasama; bagkus, ibinibigay Niya ang lahat Niya dahil sa kakaunting tao na Kanyang gagawing perpekto. Ang gawaing Kanyang ginagawa, ang mga salitang Kanyang sinasabi, ang mga hiwagang Kanyang ibinubunyag, at ang Kanyang paghatol at pagkastigo ay pawang para sa kapakanan ng kakaunting tao na iyon. Hindi Siya naging tao dahil sa yaong masasama, at lalong hindi nila Siya inuudyukang magalit nang husto. Sinasabi Niya ang katotohanan, at nagsasalita tungkol sa pagpasok, dahil sa mga gagawing perpekto; Siya ay naging tao dahil sa kanila, at dahil sa kanila kaya Niya ipinagkakaloob ang Kanyang mga pangako at pagpapala. Ang katotohanan, pagpasok, at buhay sa pagiging tao na Kanyang sinasabi ay hindi pinagsisikapan para sa kapakanan niyaong masasama. Nais Niyang iwasang kausapin yaong masasama, sa halip ay nais Niyang ipagkaloob ang lahat ng katotohanan sa mga yaon na gagawing perpekto. Subalit kinakailangan ng Kanyang gawain na, pansamantala, tulutan yaong masasama na magtamasa ng ilan sa Kanyang mga kayamanan. Yaong mga hindi isinasagawa ang katotohanan, hindi binibigyang-kasiyahan ang Diyos, at ginagambala ang Kanyang gawain ay pawang masasama. Hindi sila magagawang perpekto, at kinasusuklaman at itinatakwil sila ng Diyos. Sa kabilang dako, ang mga taong nagsasagawa ng katotohanan at nabibigyang-kasiyahan ang Diyos at ginugugol ang kanilang buong sarili sa gawain ng Diyos ang mga taong gagawing perpekto ng Diyos. Yaong mga nais gawing ganap ng Diyos ay walang iba kundi ang grupong ito ng mga tao, at ang gawaing ginagawa ng Diyos ay para sa kapakanan ng mga taong ito. Ang katotohanang Kanyang sinasabi ay para sa mga taong handang isagawa ito. Hindi Siya nakikipag-usap sa mga taong hindi isinasagawa ang katotohanan. Ang pag-iibayo ng kabatiran at paglago ng pagkahiwatig na Kanyang sinasabi ay nakatuon sa mga taong maisasagawa ang katotohanan. Kapag nagsasalita Siya tungkol sa mga yaong gagawing perpekto, ang mga taong ito ang sinasabi Niya. Ang gawain ng Banal na Espiritu ay nakatuon sa mga taong kayang magsagawa ng katotohanan. Ang mga bagay na kagaya ng pagkakaroon ng karunungan at pagiging tao ay nakatuon sa mga taong handang isagawa ang katotohanan. Yaong mga hindi nagsasagawa ng katotohanan ay maaaring makarinig ng maraming salita ng katotohanan, ngunit dahil likas na napakasama nila at hindi sila interesado sa katotohanan, ang nauunawaan lamang nila ay mga doktrina at salita at hungkag na mga teorya, na wala ni katiting na halaga para sa kanilang pagpasok sa buhay. Walang isa man sa kanila ang tapat sa Diyos; silang lahat ay mga taong nakikita ang Diyos ngunit hindi Siya makamit; lahat sila ay isinumpa ng Diyos.

—Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Yaon Lamang mga Nakatuon sa Pagsasagawa ang Mapeperpekto