Pag-unawa sa Kabanalan ng Diyos sa Pamamagitan ng Kung Ano ang Ginagawa Niya sa Tao (Piling sipi)

Tuwing ginagawang tiwali ni Satanas ang tao o nagbibigay ng di-mapigilang pamiminsala, ang Diyos ay hindi nagsasawalang-kibo, ni hindi rin Siya nagwawalang-bahala o nagbubulag-bulagan doon sa Kanyang mga hinirang. Ang lahat ng ginagawa ni Satanas ay nauunawaan ng Diyos na may ganap na kalinawan. Anuman ang gawin ni Satanas, anumang kalakaran ang pinalilitaw nito, nalalaman ng Diyos ang lahat ng sinusubukang gawin ni Satanas, at hindi isinusuko ng Diyos ang Kanyang mga hinirang. Sa halip, ginagawa ng Diyos nang hindi man lang nakatatawag-pansin—palihim, tahimik—ang lahat ng kinakailangan. Kapag sinimulan Niyang gumawa sa isang tao, kapag napili Niya ang isang tao, hindi Niya ito ipinahahayag kaninuman, ni ipinahahayag Niya ito kay Satanas, lalong hindi gagawa ng anumang maringal na pagpapahayag. Ginagawa lamang Niya nang napakatahimik, nang napakasimple, kung ano ang kinakailangan. Una, pumipili Siya ng pamilya para sa iyo; ang background ng iyong pamilya, ang iyong mga magulang, ang iyong mga ninuno—ang lahat ng ito ay paunang pinagpapasyahan ng Diyos. Sa madaling salita, ang mga pagpapasyang ito na ginawa Niya ay hindi padalus-dalos, sa halip ito ay isang gawain na matagal na panahon nang sinimulan. Kapag nakapili na ang Diyos ng isang pamilya para sa iyo, pinipili rin Niya ang petsa kung kailan ka isisilang. Pagkatapos, pinanonood ng Diyos habang ikaw ay ipinanganganak na umiiyak sa mundo. Pinapanood Niya ang iyong pagsilang, nanonood habang binibigkas mo ang iyong unang mga salita, nanonood habang nadadapa-dapa ka sa iyong unang mga hakbang noong pinag-aaralan mo kung paano lumakad. Una, humahakbang ka ng isa at pagkatapos ng isa pa … ngayon ay makatatakbo ka na, makatatalon, makakapagsalita, at makakapagpahayag ng iyong mga damdamin. Habang lumalaki ang mga tao, ang mga titig ni Satanas ay nakatuon sa bawat isa sa kanila, kagaya ng isang tigreng pinagmamasdan ang bibiktimahin nito. Subali’t sa paggawa ng Kanyang gawain, ang Diyos ay hindi kailanman dumanas ng anumang mga limitasyon mula sa mga tao, mga pangyayari o mga bagay, ng espasyo o panahon; ginagawa Niya kung ano ang kailangan Niyang gawin at kung ano ang dapat Niyang gawin. Sa proseso ng paglaki, maaaring masagupa mo ang maraming bagay na hindi mo nagugustuhan, gaya ng karamdaman at kabiguan. Subali’t habang lumalakad ka sa daang ito, ang iyong buhay at ang iyong kinabukasan ay nasa ilalim ng mahigpit na pangangalaga ng Diyos. Binibigyan ka ng Diyos ng isang tunay na garantiya na magtatagal sa buong buhay mo, sapagkat Siya ay nasa tabi mo, binabantayan ka at inaalagaan ka. Lumalaki ka na hindi mo namamalayan ito. Nagsisimula kang makipag-ugnayan sa bagong mga bagay at nagsisimulang kilalanin ang mundong ito at ang sangkatauhang ito. Ang lahat ay sariwa at bago sa iyo. Mayroon ka ng mga bagay na gustung-gusto mong ginagawa. Namumuhay ka sa loob ng iyong sariling pagkatao, namumuhay sa loob ng iyong sariling espasyo at wala ka ni katiting na pagkaintindi tungkol sa pag-iral ng Diyos. Subali’t pinanonood ka ng Diyos sa bawat pagkakataon habang lumalaki ka, at pinanonood ka Niya sa bawat hakbang mong pasulong. Kahit kapag ikaw ay natututo ng kaalaman, o nag-aaral ng siyensiya, kahit isang hakbang hindi kailanman umalis ang Diyos sa iyong tabi. Kapareho mo lang ang ibang tao na, sa kalagitnaan ng pagkilala at pakikipag-ugnayan sa mundo, naitatag mo ang sarili mong mga mithiin, taglay mo ang sarili mong mga libangan, sarili mong mga interes, at nagkikimkim ka rin ng matatayog na ambisyon. Madalas mong pagnilayan ang sarili mong kinabukasan, madalas na iginuguhit ang balangkas kung paano dapat ang hitsura ng iyong kinabukasan. Subali’t anuman ang mangyari sa paglalakbay, malinaw na nakikita ng Diyos ang lahat. Marahil ikaw mismo ay nakalimot na sa iyong sariling nakaraan, subali’t sa Diyos, walang sinuman ang makauunawa sa iyo nang mas mainam kaysa sa Kanya. Nabubuhay ka sa ilalim ng pagbabantay ng Diyos, lumalaki, nagkakagulang. Sa panahong ito, ang pinakamahalagang gawain ng Diyos ay isang bagay na walang sinuman ang nakaiintindi kailanman, isang bagay na walang sinumang nakaaalam. Tiyak na hindi sinasabi ng Diyos kaninuman ang tungkol dito. Kaya’t ano nga ba itong pinakamahalagang bagay? Masasabi na ito ay isang garantiya na ililigtas ng Diyos ang isang tao. Ito’y nangangahulugan na kung nais ng Diyos na iligtas ang taong ito, kailangan Niyang gawin ito. Ang gawaing ito ay lubhang napakahalaga kapwa sa tao at sa Diyos. Alam ba ninyo kung ano ito? Tila ba wala kayong anumang pakiramdam tungkol dito, o anumang konsepto nito, kaya sasabihin Ko sa inyo. Mula sa panahon nang ikaw ay ipinanganak hanggang sa kasalukuyan, isinagawa na ng Diyos ang napakalaking gawain para sa iyo, subali’t hindi ka Niya binibigyan ng detalyadong ulat ng lahat ng bagay na ginawa Niya. Hindi ipinahintulot ng Diyos na malaman mo ito, at hindi rin Niya sinabi sa iyo. Gayunpaman, sa tao, ang lahat ng Kanyang ginagawa ay mahalaga. Sa Diyos, ito ay bagay na dapat Niyang gawin. Sa Kanyang puso, mayroong isang mahalagang bagay na kinakailangan Niyang gawin na lubhang nakahihigit sa anumang mga bagay na ito. Iyon ay, mula sa panahong ipinanganak ang tao hanggang sa kasalukuyan, dapat magarantiyahan ng Diyos ang kaligtasan nila. Pagkarinig sa mga salitang ito, nadarama ninyo marahil na parang hindi ninyo ganap na nauunawaan. Maaari ninyong itanong “Ang kaligtasan bang ito ay napakahalaga?” Ano ba ang literal na kahulugan ng “kaligtasan”? Marahil nauunawaan ninyo ito bilang kapayapaan o marahil nauunawaan ninyo ito bilang hindi pagdanas kailanman ng anumang sakuna o kalamidad, ang mamuhay nang mabuti, ang mamuhay ng isang normal na buhay. Subali’t dapat ninyong malaman sa inyong mga puso na hindi ganoon kasimple iyon. Kaya’t ano nga ba talaga ang bagay na ito na tinutukoy Ko, na dapat gawin ng Diyos? Ano ba ang kahulugan para sa Diyos ng kaligtasan? Ito ba talaga ay garantiya ng normal na kahulugan ng “kaligtasan”? Hindi. Kaya ano nga ba itong ginagawa ng Diyos? Ang “kaligtasang” ito ay nangangahulugan na hindi ka nilamon ni Satanas. Ito ba ay mahalaga? Hindi ka nilamon ni Satanas, ito ba ay may kinalaman sa iyong kaligtasan, o wala? Oo, ito ay may kinalaman sa iyong personal na kaligtasan, at walang anumang bagay ang higit na mas mahalaga. Sa sandaling lamunin ka ni Satanas, ang iyong kaluluwa ni ang iyong laman ay hindi na nabibilang sa Diyos. Hindi ka na ililigtas ng Diyos. Tinatalikuran ng Diyos ang mga kaluluwang ganoon at tinatalikuran ang mga taong tulad ng ganoon. Kaya sinasabi Ko na ang pinakamahalagang bagay na ginagawa ng Diyos ay ang garantiyahan ang iyong kaligtasan, ang garantiyahan na hindi ka lalamunin ni Satanas. Ito ay napakahalaga, hindi ba? Kung gayon, bakit hindi kayo makasagot? Tila hindi ninyo mararamdaman ang dakilang kabutihan ng Diyos!

—Ang Salita, Vol. II. Ukol sa Pagkakilala sa Diyos. Ang Diyos Mismo, ang Natatangi VI