Ang mga naghahanap at ang mga hindi naghahanap ay dalawang magkaibang uri ng tao ngayon, at sila ay dalawang uri ng mga tao na may dalawang magkaibang hantungan. Yaong mga taong nagpapatuloy sa kaalaman ng katotohanan at isinasagawa ang katotohanan ay ang mga tao na ililigtas ng Diyos. Ang mga hindi nakakaalam sa tunay na daan ay mga demonyo at mga kaaway; sila ang mga inapo ng arkanghel at wawasakin. Kahit na ang mga taimtim na mananampalataya ng isang malabong Diyos—hindi ba mga demonyo rin sila? Ang mga taong nagtataglay ng mabubuting konsensya ngunit hindi tinatanggap ang tunay na daan ay mga demonyo; ang kanilang kakanyahan ay isang pagkalaban sa Diyos. Ang mga hindi tumatanggap sa tunay na daan ay ang mga lumalaban sa Diyos, at kahit na ang mga taong ito ay magtiis ng maraming mga paghihirap, sila pa rin ay wawasakin. Yaong mga ayaw lisanin ang mundo, na hindi kayang mahiwalay sa kanilang mga magulang, na hindi makayang alisin ang kanilang sarili sa kanilang sariling mga kasiyahan ng laman ay lahat suwail sa Diyos at lahat ay wawasakin. Sinuman na hindi naniniwala sa Diyos na nagkatawang-tao ay mala-demonyo; higit pa, sila ay wawasakin. Yaong mga naniniwala ngunit hindi isinasagawa ang katotohanan, yaong mga hindi naniniwala sa Diyos na nagkatawang-tao, at ang mga hindi man lang naniniwala sa pag-iral ng Diyos ay wawasakin. Sinuman na makakayang manatili ay isang tao na sumailalim sa kapaitan ng kapinuhan at nanindigang matatag; ito ay isang tao na tunay na sumailalim sa mga pagsubok. Sinuman na hindi kumikilala sa Diyos ay isang kaaway; iyon ay, ang sinuman sa loob o labas ng daloy na ito na hindi kumikilala sa Diyos na nagkatawang-tao ay isang antikristo! Sino si Satanas, sino ang mga demonyo, at sino ang mga kaaway ng Diyos kung hindi ang mga kumakalabang hindi naniniwala sa Diyos? Hindi ba sila ang mga tao na suwail sa Diyos? Hindi ba sila ang mga tao na nagsasabing naniniwala ngunit kulang sa katotohanan? Hindi ba sila ang mga tao na naghahangad lamang ng mga pagpapala ngunit hindi magawang sumaksi sa Diyos? Maaari ka pa ring makipag-mabutihan sa mga demonyong iyan ngayon at bigyang-diin ng konsensya at pag-ibig sa mga demonyong ito; hindi ba ito itinuturing na pagpapalawak ng magagandang intensyon para kay Satanas? Hindi ba ito itinuturing na pakikipag-ugnay sa mga demonyo? Kung ang mga tao ay hindi pa rin makilala ang kaibahan ng mabuti at masama ngayon, at pikit mata pa ring nagbibigay-diin ng pag-ibig at awa na walang anumang paraang umaasa na hanapin ang kalooban ng Diyos, at hindi magawa sa anumang paraan na tanggapin ang puso ng Diyos bilang kanilang sarili, ang katapusan nilang lahat ay mas kahabag-habag. Sinuman na hindi naniniwala sa Diyos sa katawang-tao ay kaaway ng Diyos. Kung ikaw ay magbibigay-diin ng konsensya at pag-ibig sa kaaway, hindi ka ba kulang sa katinuan sa pagkamatuwid? Kung ikaw ay kaayon sa mga iyon na kinamuhian Ko at hindi sinasang-ayunan, at magbigay-diin pa rin ng pag-ibig o sariling mga damdamin sa kanila, hindi ba ikaw ay suwail? Hindi mo ba sinasadyang nilalabanan ang Diyos? Ang isang tao ba na tulad nito ay nagtataglay ng katotohanan? Kung ang mga tao ay magbigay-diin ng konsensya sa mga kaaway, magbigay-diin ng pag-ibig sa mga demonyo at magbigay-diin ng awa kay Satanas, hindi kaya nila sinasadyang inaabala ang gawain ng Diyos? Yaong mga tao na naniniwala lang kay Jesus at hindi naniniwala sa Diyos na nagkatawang-tao sa mga huling araw at yaong mga nagsasabi na naniniwala sa Diyos na nagkatawang-tao ngunit gumagawa ng masama ay lahat mga anticristo, lalo na ang mga tao na hindi naniniwala sa Diyos. Ang mga taong ito ay wawasaking lahat. Ang pamantayan kung saan ang tao ay hinahatulan ang tao ay batay sa kanyang pag-uugali; ang isa na may mabuting pag-uugali ay isang matuwid na tao, at ang isa na ang pag-uugali ay karumal-dumal ay masama. Ang pamantayan kung saan hinahatulan ng Diyos ang tao ay batay sa kung ang kakanyahan ng isa ay sumusunod sa Kanya; ang isang sumusunod sa Diyos ay isang matuwid na tao, at ang hindi sumusunod sa Diyos ay isang kaaway at isang masamang tao, hindi alintana kung ang pag-uugali ng taong ito ay mabuti o masama, at hindi alintana kung ang pagsasalita ng taong ito ay tama o mali. May ilang taong nais gumamit ng mabubuting gawa upang magtamo ng magandang hantungan ng hinaharap, at may ilang tao ang nais na gumamit ng mahusay na pananalita upang makakuha ng mabuting destinasyon. Maling pinaniniwalaan ng mga tao na pinagpapasyahan ng Diyos ang kalalabasan ng tao ayon sa kanyang pag-uugali o pananalita, at sa gayon maraming mga tao ang naghahanap na gamitin ito upang makakuha ng pansamantalang pabor sa pamamagitan ng panlilinlang. Ang mga tao na makakaligtas kinalaunan sa pamamagitan ng kapahingahan ay lahat napagtitiisan ang araw ng pagdurusa at nakasasaksi rin para sa Diyos; sila ay ang mga taong nakatapos ng kanilang tungkulin at hinahangad na makasunod sa Diyos. Yaong mga nais lang gamitin ang pagkakataon na gumawa ng serbisyo upang maiwasan ang pagsasagawa ng katotohanan ang hindi makakayang manatili. Ang Diyos ay may naaangkop na mga pamantayan para sa pag-aayos ng mga kalalabasan ng lahat ng mga tao; hindi lang Niya ginagawa ang mga desisyon na ito ayon sa mga salita at pag-uugali ng isang tao, hindi rin Niya ito ginagawa ayon sa kanilang pag-uugali sa isang yugto ng panahon. Siya ay lubusang hindi magiging maluwag sa lahat ng masasamang pag-uugali dahil sa nakaraang paglilingkod ng isang tao sa Diyos, at hindi rin Niya patatawarin ang isa sa kamatayan dahil sa isang beses na paggugol sa Diyos. Walang sinuman ang makakaiwas sa paghihiganti para sa kanilang kasamaan, at walang sinuman ang mapagtatakpan ang kanilang masasamang pag-uugali at sa gayong paraan ay iniiwasan ang paghihirap ng pagkawasak. Kung totohanang magagawa ninuman ang kanyang sariling tungkulin, kung gayon mangangahulugan ito na sila ay walang hanggang tapat sa Diyos at hindi naghahanap ng mga gantimpala, hindi alintana kung tumatanggap sila ng mga biyaya o nagdurusa ng kasawian. Kung ang mga tao ay tapat sa Diyos kapag nakikita nila ang mga biyaya ngunit nawawala ang kanilang katapatan kapag hindi sila makakita ng mga biyaya at sa katapusan ay hindi magawang sumaksi sa Diyos at hindi pa rin magawa ang kanilang tungkulin ayon sa nararapat, ang mga taong ito na minsang naglingkod sa Diyos nang tapat ay wawasakin pa rin. Sa madaling salita, ang masasamang tao ay hindi makakaligtas tungo sa walang-hanggan, at hindi rin sila makakapasok sa kapahingahan; tanging ang mga matuwid lang ang mga panginoon ng kapahingahan. Pagkatapos pumasok ng sangkatauhan sa tamang landas, ang mga tao ay magkakaroon ng normal na pamumuhay ng tao. Lahat sila ay gagawa ng kani-kanilang sariling kaukulang tungkulin at nagiging ganap na tapat sa Diyos. Lubos nilang bibitawan ang kanilang pagsuway at ang kanilang masamang disposisyon, at mabubuhay sila para sa Diyos at dahil sa Diyos. Mawawalan sila ng pagsuway at paglaban. Magagawa nilang lubos na sumunod sa Diyos. Ito ang buhay ng Diyos at tao at ang buhay ng kaharian, at ito ang buhay ng kapahingahan.

—Ang Salita, Vol. I. Ang Pagpapakita at Gawain ng Diyos. Papasok sa Pahinga ang Diyos at ang Tao Nang Magkasama