I

Nang masaksihan ni Jesus ang buhay ng tao sa kasalanan,

puso Niya'y napuno ng matinding hangarin—

mapalaya'ng tao sa pakikibaka nila.

Dapat Siyang ipako sa krus para sa kasalanan ng tao sa madaling panahon.

Ito ang nasa isip ni Jesus no'ng namuhay na Siya kasama'ng tao't

nadama'ng lungkot nila sa pamumuhay sa kasalanan.

Na ang Diyos na nagkatawang-tao'y magkakaro'n ng kaloobang 'to para sa tao—

ito ba'y disposisyong mayro'n ang karaniwang mortal?

Lagi Niyang makikita ang tao

sa paningin ng pagka-Diyos,

mula sa taas ng Kanyang posisyon bilang Lumikha.

Lagi Niyang makikita ang tao

sa diwa't isip ng Diyos,

'di sa mga mata ng tiwali o karaniwang tao.

II

Bagama't ang Diyos ay nag-aanyong tao,

inaaral ang kaalaman, ang wikang ginagamit nila,

paraan ng tao'y gamit upang ipahayag ang iniisip,

kita Niya'ng tao sa paraang 'di kayang makita ng tao.

Pananaw Niya sa diwa ng mga bagay ay 'di pareho

sa pananaw ng tiwaling lahi ng tao.

Ang Kanyang pananaw at kataasan kung saan Siya nakatayo'y

'di kayang maabot ng sinumang tiwaling tao.

Lagi Niyang makikita ang tao

sa paningin ng pagka-Diyos,

mula sa taas ng Kanyang posisyon bilang Lumikha.

Lagi Niyang makikita ang tao

sa diwa't isip ng Diyos,

'di sa mga mata ng tiwali o karaniwang tao.

III

Dahil Diyos Mismo'ng katotohana't

katawang-tao Niya'y may diwa ng Diyos,

kaisipan Niya bilang tao'y katotohanan,

pati mga pagpapahayag Niya.

Kahit ga'no kababa'ng Kanyang katawang-tao,

kung pa'no Siya minamaliit ng tao,

saloobin at kaisipan Niya sa tao'y

'di kayang kopyahin o taglayin.

Lagi Niyang makikita ang tao

sa paningin ng pagka-Diyos,

mula sa taas ng Kanyang posisyon bilang Lumikha.

Lagi Niyang makikita ang tao

sa diwa't isip ng Diyos,

'di sa mga mata ng tiwali o karaniwang tao.

mula sa Sundan ang Cordero at Kumanta ng mga Bagong Awitin